Asıl ismi Şehrî-zâde Mehmed Sa'îd Efendi (d. 1133/1721 - ö. 1178/1764-1765) olan Vahdetî’nin kaleme aldığı 18. yüzyıla ait ve şimdilik sadece şair padişahlarla ilgili kısmı elde olan tezkire hüviyetindeki eseri. Bilinen tek yazması Atatürk Kitaplığı Mc. O. 000074/1 numarada kayıtlıdır. Ferağ kaydına göre eser, 24 Ramazan 1152/25 Aralık 1739 tarihinde kaleme alınmıştır. Dibace kısmında dönemin padişahı I. Mahmûd’un çeşitli faaliyetlerinden bahsedilir ve sultan nazım ve nesirle övülür. Yine bu kısımda dönemin devlet adamları Ali Paşa, İvaz Paşa ve Şeyhülislam Mustafa Efendi’den sitayişle bahsedilir. Bunun akabinde daha önceden tezkire yazan müelliflere temas edilir ve bazı tezkirelerdeki hatalardan dem vurulur.

Önceki tezkireleri inceleyerek kendi eserini vücuda getiren Vahdetî, eserin iki "sahîfe"yi kapsadığını belirtir. İlk sahîfeyi iki nev’a ayırdığını ilk nev’de şair padişahları anlattığını, ikinci nev’de şiirle uğraşan şehzadelerden bahsettiğini söyler. İkinci sahîfede alfabe sırasıyla şairleri anlattığını ifade ettikten sonra Anadolu’da çok fazla şair olması dolayısıyla yalnızca bunların meşhur olanlarına yer verdiğini belirtir. Buna karşın eserin bilinen tek nüshasında sadece şair padişahlar vardır. Dolayısıyla eser ya tamamlanmamıştır ya da istinsah edilirken şair padişahlar kısmı çoğaltılmıştır (Ersoy 2011: 50). Eserde pek çok çıkmanın olması ve boş yaprakların bulunması sebebiyle eserin tamamlanmamış olması muhtemeldir.

Yazar daha sonra Osmanlı hanedanında şiir yazmakla şöhret bulan II. Murâd (Murâdî), Fatih Sultan Mehmed (Avnî), II. Bayezit (Adlî), I. Selim (Selîmî), Kanuni Sultan Süleyman (Muhibbî), III. Murâd (Murâdî), III. Mehmed (Adlî), I. Ahmed (Bahtî), II. Osman (Fârisî), IV. Murâd (Murâdî), IV. Mehmed (Vefâî), II. Mustafa (İkbâlî), III. Ahmed (Necîb) gibi padişahlardan bahseder. Vahdetî şair padişahları anlatırken onların fiziki özelliklerinden, fetihlerinden, hayır ve hasenatlarından, zamanında görev yapan önemli devlet adamlarından ve padişahların şiirlerinden de bahseder. Eser, her ne kadar yarım kalmış bir tezkire hüviyetindeyse de ele aldığı şairlerin şiirleri hakkındaki düşünceleri, dönemin sosyal olaylarını yansıtması ve devlet idaresindeki kişilerin hal tercümeleri ile sahip olduğu tertip düzeni ile kıymete değer bir eser olarak değerlendirilebilir. Eserin adı geçen yazmada bulunmayan şair şehzadeler ve alfabe sırasıyla şairlerin biyografilerinden oluşan kısımlar da keşfedilebilirse bu durumun edebiyat tarihimize çok büyük katkılar sunacağı aşikârdır.

Mahzenü’s-Safâ Kenz-i Dürer-i Zikr-i Şu‘arâ, Ersen Ersoy tarafından bir makaleyle tanıtılmıştır (2011).

Müellifin biyografisi için bk. “Sa’îd, Şehrî-zâde Mehmed Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/said-sehrizade-mehmed-efendi