Abdünnâfi‘ İffet Efendi tarafından telif edilen aruz ve kafiye konulu eseri. Hamdele ve salvele ile başlayan müellif, Sultan Abdülmecid ve Âlî Paşa’nın övgüsünden sonra asıl konuya gelerek Harput defterdarlığından ayrıldıktan sonra akıcı bir üslupla Türkçe olarak aruz ve kafiye ilmini konu alan bir eser yazmaya giriştiğini ve eserine Mahzen-i Esrâr-ı Şu‘arâ adını verdiğini belirtir.

Eser, “Maksad” başlıklı iki ana bölümden oluşmaktadır. Bunların ilkinde aruz, ikincisinde kafiye konusu ele alınmıştır. Aruz konusunu ele alan ilk bölüm kendi içinde “Asl” adı verilen iki bölüme, bu bölümler de “Fâ’ide” başlıklı alt bölümlere ayrılmıştır. Eserin ağırlığını oluşturan bu bölümde “aruz ıstılahları, tef‘ileler, zihaf ve illet, aruz bahirlerinin asûl ve fürû‘u” gibi konular ele alınmıştır. Müellif ele aldığı konulara, özellikle de aruz bahirlerine dair Türkçe, Farsça ve Arapça beyit örnekleri vermiştir. Kafiye konusunu ele alan ikinci ana bölüm ise “Bahs” başlıklı üç bölüme ayrılmıştır. Bu bölümlerde kafiyenin tarifi yapılarak kafiye harflerinin isimleri ve kafiye kusurlarına değinilmiş, yer yer konularla ilgili örnekler verilmiştir. Metnin haşiyelerinde bazı aruz ve kafiye terimleri yanında örnek beyitlerde geçen kimi kelimelerle ilgili Türkçe ve Arapça açıklamalar yapıldığı da görülmektedir.

Eserin sonunda müellif tarafından kaleme alınmış 20 beyitlik bir tarih manzumesi bulunmaktadır. Buna göre eser, 1272/1855-56 yılında tamamlanmıştır. Bu tarih manzumesinden sonra ise farklı şahıslara ait dört manzum takriz yer almaktadır. Eser, Es-seyyid Muhammed Râ’if ibni Es-seyyid Ömer hattıyla taş baskı olarak 1273/1856-57 yılında basılmış olup 79 sayfadan ibarettir. Eser hakkında yapılmış herhangi bir bilimsel çalışma tespit edilememiştir.

Müellifin biyografisi için bk. “Nâfi‘, Abdünnâfî‘ İffet Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/nafi-abdunnafi-iffet-efendi