İsmail Safa'nın manzum hikâye formunda yazığı eseri. Eserin ilk baskısı, 1308/1892'de, ikinci baskısı ise 1328/1912 yılında yapılır. Mağdûre-i Sevdâ’nın 1328/1912 ikinci baskısı, 39 sayfadır. Eserde 274 beyit manzume yer almaktadır. 34. sayfaya kadar mesnevi olarak "fe’ilâtün fe’ilâtün fe’ilün" kalıbıyla; 34. sayfadan 39. sayfaya kadar ise gazel şeklinde ve "fe’ûlün fe’ûlün fe’ûlün fe’ûl" kalıbıyla yazılmış bir manzumedir. Eser, şekilce klasik olmasına rağmen konusu itibariyle yenidir. Şair İsmail Safa, eserini Abdülhak Hâmid’in Kahpe Yahut Bir Sefîlenin Hasbıhâli adlı eserinin etkisi altında monolog tarzında kaleme almıştır. Mağdûre-i Sevdâ, sevdiği erkek tarafından aldatılmış ve kötü yola düşmüş bir kadının psikolojik durumunu, duygularını yansıtan uzun bir manzumedir. Klasik aşk anlayışından farklı olarak, ilgi bekleyen acılar içinde kıvranan erkek değil kadındır.

Eser, bir kadının gece yarısı odasında kendi kendine konuşmaları şeklinde başlar. Kadın, sevdiği adam tarafından aldatıldığı için dertlidir ve üzüntüsünden dolayı bir türlü uyuyamaz. Kadın bazen ağlar, bazen bahçede kendisini aldatan erkeğin hayalini görür. Erkeğine lanet eder. Ümitsizliğe kapılıp intihar etmek ister. Ama bir türlü cesaret edemez. Eserin son kısmında sevdiği erkeğin kendisi için yazdığı bir aşk şiirini okuyarak uykuya dalar. İsmail Safa, bu eserinde mağdur genç kız aracılığıyla o dönem Türk toplumundaki kadın erkek eşitsizliğine dikkat çeker. Kişilerin mağduriyetinin psikolojik ve sosyolojik nedenleri üzerinde de durur.

Yazarın biyografisi için bk. "İsmail Safa". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ismail-safa