Halîl mahlaslı bir şairin mesnevi nazım şekliyle yazdığı manzum nasîhat-nâme. Eser şair tarafından Lübbü’n-Nasâyih şeklinde adlandırılmıştır. Lübb, Arapça’da “öz, iç, asıl” gibi anlamlara gelmektedir. Nasâyih ise yine Arapça olan ve “öğüt, tavsiye” manalarına gelen “nasîhat” kelimesinin çoğuludur. Böylece “Lübbü’n-Nasâyih” nasîhatlerin özü/ hülasası anlamına gelmektedir. Eserde ağırlıklı olarak aruzun Fâ‘ilâtün Fâ‘ilâtün Fâ‘ilâtün Fâ‘ilün kalıbı kullanılmıştır. Bunun yanı sıra mesnevilerde çokça kullanılan bazı kısa kalıplara da başvurulmuştur.

Şairin tasavvufî kimliğinin yoğun bir şekilde hissedildiği eser; dinî-tasavvufî konularla birlikte genel ahlâk, sosyal hayat, ilim ve sosyal eleştiriyi merkeze alarak, ahlâklı ve erdemli bireylerden oluşan bir toplum meydana getirmeyi hedefler. Bu çerçevede Lübbü’n-Nasâyih, bireylerin gündelik yaşamlarından, dinî hayatlarına, aileleri ile olan ilişkilerinden sosyal çevrelerine kadar geniş bir yelpazede insan-toplum ilişkilerine dair öğütler içerir.

Eser, geleneksel mesnevi tertibine uymamaktadır. Lübbü’n-Nasâyih’te konuların sunumu açısından takip edilen bir sıralama/ tertip yoktur. Eserde konu başlıkları kullanılmamış, konular birbiri ardınca ve belli bir sıra gözetilmeksizin sıralanmıştır. Mesnevide, okuyucuya faydalı olabilmek amacıyla sade ve anlaşılır bir dil kullanılmıştır. Lübbü’n-Nasâyih, atasözleri ve deyimler açısından son derece zengin bir eserdir.

Telif tarihi bilinmeyen; ancak 16. yüzyılda yazıldığı düşünülen Lübbü’n-Nasâyih’in iki nüshası tespit edilebilmiştir. Bunlardan ilki Manisa İl Halk Kütüphanesi Akhisar Zeynel-zâde Koleksiyonu 45 Ak Ze 6045/4’de kayıtlıdır. 1240/1825 tarihinde istinsah edilen bu nüsha 17 varak olup 483 beyitten oluşmaktadır. 332 beyitten oluşan ve Kâmil Şahin Özel Kütüphanesinde bulunan diğer nühsa ise 1270/1854 yılında istinsah edilmiş olup dokuz varaktan oluşan eksik bir nüshadır.

Eser üzerine bir makale yayınlanmıştır (İslamoğlu 2012).