Necâtî Bey’in mesnevi nazım şekliyle kaleme aldığı iddia edilen eseri. Şairin Leylâ vü Mecnûn yazdığından Âşık Çelebi söz etmiştir. “Mesnevîde tab’ın Leylâ vü Mecnûn nazmı ile imtihân eyler.” cümlesi ile Necâtî'nin mesnevi alanında kendisini bu eserle sınadığını belirtmiştir. Ardından “Leylâ vü Mecnûn’dan eser yokdur. Ancak Dîvân’ında yazılu birkaç beyt bulınur.” demek suretiyle eserin ortada olmadığını, ondan şairin Dîvân’ında yazılı birkaç beyit bulunduğunu söyleyerek sözünü ettiği esere ait dediği üç beyti örnek vermiştir (Kılıç 2018: 363). Bu beyitler; Sehî Bey (İpekten vd. 2017: 97-98)’in Münâzara-i Gül ü Husrev’e ait olduğunu, Lâtîfî (Canım 2018: 504-505)’nin Necâtî'nin öğrencilerinden Sun'î ve Sehî'den naklettiğini belirterek Risâle-i Mihr ü Mâh'ta geçtiğini söyleyip alıntıladığı beş beyitten üçüdür. Gelibolulu Âlî (İsen 1994: 165) ise dördünü aktardığı bu beyitleri Âşık Çelebi’nin Leylî ve Mecnûn namına tamamlanan “kitâb-ı manzûme”ye ait gösterdiğine, oysa şairin diğer birçok eser gibi adı geçen mesneviyi de yazmadığına, nitekim ömrü boyunca Necâtî’nin hizmetinden ayrılmayan Sehî Bey’in Necâtî’ye atfedilen eserlerin bir kısmı gibi bundan da hiç söz etmediğine değinmiştir. Beyitlerin Leylâ vü Mecnûn mesnevisine ait gösterilmesinin doğru olmadığını vurgulamıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Necâtî Bey, Îsâ”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/necati-bey-isa