Ahmed mahlaslı şair Ahmed Paşa'nın mesnevi nazım şekliyle kaleme aldığı belirtilen eser. Sadece Sehî Tezkiresi'nde "Ve mesnevî tarzında dahı Leylî vü Mecnûn nazmına çok kûşiş idüp nazmı dürr-i meknûn misâl idi. Lâkin nâ-peydâ vü nâ-yâbdur." (İpekten vd. 2017: 27) denerek eserin yazıldığına, ancak ortada olmadığına işaret edilmiştir. Alpaslan (1987: 16), hiçbir kaynakta bu kitaptan söz edilmediğine değinerek Sehî'nin yanlış rivayet aktardığını belirtmiştir. Nitekim Behiştî (ö. 917, 926 /1511, 1520 ?) de Leylâ vü Mecnûn'unda eserin yapılmayan tercümesine dair şu bilgileri vermiştir: Fâtih Sultan Mehmed kendi adına Leylâ vü Mecnûn yazılmasını istemiştir. Devrin kudretli şairi, padişahın veziri, şairlerin emiri Ahmed Paşa o sıralarda gözden düşmüş ve padişahın hışmına uğramıştır. Padişah, bu efsaneyi Türkçe yazması karşılığında Paşa'ya yüz bin (akçe/altın ?), sancak ve itibarını geri vereceğini söylemiş, önerdiği yüz binin, sancağın ve zeametin kayıtlı olduğu "misâl"i devlet görevlisi Turre Çavuş'la kendisine yollamıştır. Ahmed Paşa, şairliğine güvenerek bu görevi kabul etmişse de işin düşündüğü gibi kolay olmadığını görmüştür. Nizâmî, Hüsrev-i Dehlevî ve Molla Câmî gibi şairlerin sözlerini tercüme etme konusunda âciz kalmış, utanacağını anlayarak aczini itiraf etmiş ve tercümeyi yapamayacağı için de padişahtan binlerce özür dilemiştir (Aygün 1999: 106-107, 398-401).

Şairin biyografisi için bk. “Ahmed, Veliyyüddîn-zâde Ahmed Paşa”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmed-veliyyuddinzade-ahmed-pasa