Mehmed Nüzhet Efendi’nin lâtifelerden oluşan eseri. Muhadarât, edebî, dinî, kültürel bilgilerin aktarıldığı bir türdür. Edebî, tarihî fıkralar, hikayeler anlatma, bu mevzu üzerinde konuşma ve bir topluluğun huzurunda bilgi ve birikimleri aktarma, onlarla ilmi tartışmada bulunma anlamına gelen muhâdara (muhâzara) kelimesinin çoğulu “muhâdarât”tır. Terim olarak muhâdarât, başkalarından alınmış, aktarma niteliğindeki sözleri toplayan edebî eserdir. İki alim arasında gerçekleşen sohbet ve münakaşaların yer aldığı eserler de muhâdarât veya mecâlis adıyla anılmıştır.

“Yıl 1286, Demirbaş No: 113” kaydıyla Süleymaniye Kütüphanesi, Kadı Burhaneddin Bölümü’nde bulunan “Muğni’l- Küttâb” adlı eserinin 319’ncu sahifedeki: “Arapça, Farsça ve Fransızcadan Türkçeye tercüme ettiğim kısa hoş hikayeleri, bazı vasiyetleri, çeşitli kitaplardan seçtiğim ve az bulunan faydalı örneklerle bilgileri toplamış olduğum ve “Letâifü’l- Muhâdarât” adını verdiğim kitabı, arzu ettiğim basımına izin verilmesi için takdim ediyorum. Eğer uygun görülürse adı geçen kitabın istenen matbaada basımı hakkında bir yazı yazmak fermanı size aittir.” notu bu eser hakkında biraz bilgi vermektedir.

Bursalı Mehmed Tahir Bey, Mehmed Nüzhet Efendi’nin, izin konusunu saraya arz etmesine rağmen, Letâifü’l-Muhâdarât ismindeki eserinin basılmamış olduğunu zikreder (1333: 467).  

 Yazarın biyografisi için bk. “Nüzhet, Mehmed Nüzhet”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/nuzhet-mehmed-nuzhet