Farsça, Türkçe ve Arapça şiirler yazan, Celayir Devleti’nin dördüncü hükümdarı Ahmed İbn Veys’in yedi Dîvân’dan oluşan Külliyât’ının son divanıdır. Kitâbu Levâmi’i’l-Envâr, 58 gazel, 9 adet nâ-tamâm gazel, 1 terci-i bend, 1 terkib-i bend, 6 kaside, 8 mesnevi, 22 rubai, 11 müfred ve 3 mısradan oluşmaktadır. Toplam 794 beyittir (Değirmençay 2001: 19). Bu özelliği ile bir divançe hüviyetindedir. Sultan Ahmed gazellerinde daha çok Ahmed, az da olsa Üveys, İbn Üveys, İbn Veys, Ahmed-i Veys, bir kere de Ahmed bin Şeyh Üveys mahlaslarını kullanmıştır. Gazellerin beyit sayısı ağırlıklı olarak 9’dur. Ayrıca 5 ve 7 beyit olanları da vardır. Remel, müctes ve hezec bahirleriyle yazılan gazeller çoktur. Gazellerde rindâne ve âşıkâne duygulara yer verilmiş, geleneğe bağlı söylemlerle mazmunlar ve mefhumların dışına çıkılmamıştır. Dîvân’da yer alan 6 kaside (Değirmençay 2001: 19), hem şekil hem de tema olarak kasideden çok gazel özelliği taşımakta olup bunlarda bir kasidede bulunması gereken bölümler yoktur. Kasidelerin beyit sayıları 12-18 arasında değişmektedir. Mesneviler kısa olup 2 ila 22 beyitten müteşekkildir. Dîvân'daki şiirler son derece sade, basit ve anlaşılır bir dille yazılmıştır. Eser, Veyis Değirmençay tarafından yayımlanmıştır (2001).

Şairin biyografisi için bk. “Ahmed İbn Veys, Gıyâseddîn Sultân Ahmed Bahâdır, Mugîseddîn Sultân Ahmed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmed-ibn-veys-giyaseddin-sultan