Celayir Devleti’nin dördüncü hükümdarı Ahmed İbn Veys’in beşinci Dîvân’ı olup Külliyât’ın 119a-196b sayfaları arasına kaydedilmiştir. Kitâbu’l-Mukadime’nin içerisinde 181 gazel, 5 kaside, 1 terci-i bend, 1 terkib-i bend, 10 mesnevi, 23 kıt’a, 46 rubai, 2 müstezâd, 31 müfred ve 42 mısra bulunmaktadır. Dîvân’da yer alan 181 gazel, daha çok 7 beyitten ibarettir. 2 ile 3 beyit olan 32 gazel, büyük bir ihtimalle nâ-tamâm gazeldir. Sultan Ahmed, 28 gazelde mahlas kullanmıştır. Yirmi dört gazelinde Ahmed, iki gazelinde Ahmed bin Şeyh Üveys ve bir gazelinde Üveysî ile Ahmed bin Üveys mahlasına yer vermiştir. Zevk ve safaya düşkünlüğüyle bilinen (Esterâbâdî 1928: 20) Sultan Ahmed’in gazellerinin konusu rindânedir. Onun gazellerinde rindlikten sonra en çok âşıkâne konular yer alır. Gazellerinde daha çok remel (%35,6) ve hezec (%30,8) bahirlerini tercih ettiği görülmektedir (Yıldırım1991: 27). Dîvân’da “Kasâ'id” başlığı altında beyit sayıları; 11, 12, 15, 16 ve 17 olan 5 kaside bulunur. Kasideleri, bir kasideden çok, sanki konusu aşk olan mutavvel gazel özelliği taşır. "Tercî'ât" başlığı altında yer verdiği birinci terci-i bend, 12 bend ve her bendi 9 mısradan meydana gelir. İkinci terkib-i bend 7 bend ve bendler de 4 mısradan oluşmuştur. Her ikisi de âşıkâne muhtevalıdır. “Mesneviyyât” başlığı altında yer alan ve değişik konuların ele alındığı 10 mesnevi, kısa olup beyit sayısı 2 ile 18 beyit arasında değişkenlik arz eder. Dîvân’daki diğer nazım şekilleri, hem şekil hem de muhteva olarak her divanda karşımıza çıkan özelliklerin dışında bir hüviyet arz etmemektedir. Dîvân, sade ve anlaşılır bir dille yazılmıştır.

Nimet Yıldırım, Dîvân üzerinde bir yüksek lisans tezi hazırlamıştır (1991).

Şairin biyografisi için bk. “Ahmed İbn Veys”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmed-ibn-veys-giyaseddin-sultan