Lebîb’in bazı naʻt ve mersiyelerini ihtiva eden şiir kitabı. Eser, 13 sayfa ve tarihsiz olarak İstanbul’da basılmıştır. Eserin baş kısmında naʻtlar, devamında Kerbela mersiyeleri bulunmaktadır. Eserdeki şiirler muhteva esas alındığında iki bölümde değerlendirilebilir: Eserde kıtʻa başlığını taşıyan 9 naʻt ve Hz. Hüseyin’in Kerbela’da katledilmesini anlatan 2 kaside, 3 terkib-bend olmak üzere toplam 5 mersiye yer almaktadır. İlk bölümde yer alan kıtʻaların her biri iki beyitten oluşmaktadır. Şiirlerden yalnızca 2 ve 3. şiirin kafiye düzeni kıt'aya uymamaktadır. Bu şiirler iki beyitlik gazel gibidir. Bu 9 şiirden 8’i Türkçe iken yalnızca 8. şiir Farsçadır. Lebîb ilk şiirde tüm kâinatın hâl diliyle Hz. Peygamber’e salat ve selam getirdiğini söylemiştir. İkinci şiirde “İsra olayı”ndan bahseden şair, 3. şiirde Hz. Peygamber’in “parmağıyla işaret edip ayı ikiye bölmesi” mucizesine telmihte bulunmuştur. Dördüncü şiirde “nûr-ı Muhammed” üzerinde duran şair, 5. şiirde hiç kimsenin onun vasıflarını dile getiremeyeceğini belirtmiştir. Altıncı şiirde kendisini tahkir eden ve şefaat ümidini dile getiren Lebîb, 7. şiirde onun Allah’ın habibi olduğunu vurgulamıştır. Şair son kıtʻada “levlâk lemâ halaktü’l-eflâk” hadis-i kudsîsini iktibas etmiştir.

Kıtʻalardan sonra “mersiyye-i kurret-i aynü’l-nebî ve nûr-ı çeşmân-ı Zehrâ vü Alî radiya’llâhu anhü” başlığıyla mersiyeler gelmektedir. Bu mersiyeler “mâh-ı Muharrem”de yazılan ve Hz. Hüseyin’in Kerbela’da şehadetinin anlatıldığı, bir yönüyle” maktel-i Hüseyin” bir yönüyle de “muharremiye” olarak değerlendirilebilecek şiirlerdir. Bu mersiyelerden ilk 28 beyitten oluşan bir kasidedir. “Diğer mersiyye” başlığını taşıyan 2. şiir, bir terkib-benddir. Her bendi 6 beyitten oluşan şiir, toplam 10 benttir. Üçüncü şiir de bir terkib-benddir. Her bendi 12 beyitten oluşan şiir, toplam 7 benttir. Dördüncü şiir “diğer mersiyye müşârün ileyh” başlığını taşımaktadır. Musammat kaside olan şiir 35 beyitten oluşmaktadır. Şairin son mersiyesi “diğer mersiyye vü menkabet hazret-i müşârün ileyh be-lisân-ı Fârisî” başlığını taşımaktadır. Farsça yazılmış olan şiirin nazım şekli terkib-benddiir. Şiirde ilk 7 bentte her bent 8 beyit iken, 8. bent 12 beyitten oluşmaktadır. Mersiye, terkib-bend nazım şekliyle yazılmasına rağmen şiir boyunca “-âr” mürdef kafiyesi kullanılmıştır.

Lebîb mersiyelerinde “kavm-i yezîd”in Kerbela’da yaptığı katliamı ve bunun “muhibb-i hânedân” üzerindeki etkisini anlatmıştır. Yezîd’e ve bu katliamı yapan diğer kimselere karşı tahkir edici bir dil kullanan Lebîb, onlara yönelik yer yer beddualar kullanmıştır. Hz. Hüseyin ve ehl-i beyte karşı ise hürmet ve muhabbet dolu bir dil ve anlatım tercih etmiştir. Mersiyelerde katliamın anlatıldığı ve Muharrem’in anıldığı kısımlarda içli bir söyleyişte bulunan şair, sözün tesirini etkili tekrarlar yaparak artırmıştır. Eserdeki mersiyeler tüm bu yönleriyle “muharremiye” geleneğine tam bir uygunluk göstermektedir.

Şairin biyografisi için bk. "Lebîb, Mehmed Lebîb Efendi, İstanbullu". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/lebib-mehmed-lebib-efendi-istanbullu