Hamzavî'nin dinî-destanî nitelikli manzum-mensur karışık eseri. Âşık Çelebi, müellifin bu eseri  24 cilt hâlinde düzenlediğini (Kılıç 2010: 312), Kâtip Çelebi de eserin Türkçe yazıldığını ve kıssacı vaizler arasında elden ele dolaştığını belirtir (2015: 1064). Yapılan araştırmalar sonucunda tek mensur İskender-nâme'nin Hamzavî'ye ait olduğu tespit edilmiştir (Feyzioğlu 1991: IV). 

Halk için yazılmış dinî-destanî bir hikâye olan Kıssa-i İskender'in ilk 25 meclisinin tamamı ile 26. meclisinin de bir kısmı nüshalarda yoktur. Metnin sondan ne kadar eksik olduğu ise bilinmemektedir (Akyol 1990: III). Eser, şekil itibariyle mesnevi ile halk hikâyesi arasında bir görünümdedir. Metinde öğretici konular ile duyguların ifade edildiği kısımlar manzum, hikâyeler ise mensurdur. Manzum kısımlar Ahmedî'nin eserinde olduğu gibi aruzun "fâ'ilâtün fâ'ilâtün fâ'ilün" kalıbı ile yazılmıştır (Feyzioğlu 1991: VI). Hamzavî'nin Kıssa-i İskender'indeki manzum kısımlar manzum bölümlerin bir kısmı Ahmedî'nin İskender-nâme'sinden alınmıştır (Seçkin 1991: III). Manzum bölümler öğretici tarzdadır. Bu kısımlarda iki ayrı işleniş şekli mevcuttur. İlkinde İskender'e vezirleri veya Hızır tarafından verilen nasihatler; ikincisinde ise İskender'in gezip gördüğü yerlerde rastladığı bazı nesnelerin üzerine önceki sultanlar tarafından yazdırılmış yazılara yer verilmiştir. Mensur bölümlerde hâkim olan konular ise İskender'in gezdiği yerlerdeki acayip ve garaip şeyler, düzenlediği savaşlar, avlanması, ölü defin törenleri ve elde edilen ganimetleri üleştirme âdetleridir (Feyzioğlu 1991: VI, VII).  Eserde olaylar başlıklar ile ayrılmamış, birbirine bağlı olarak anlatılmıştır (Emektar 2019: 9). Kıssa-i İskender, Batı Türkçesinin ilk ürünleri arasında yer almaktadır. Dili, kelime hazinesi ve anlatım özellikleri, dönemin çeşitli özelliklerini yansıtması açısından dikkate değer bir eserdir (Kalfa 1994: IV). 

Kıssa-i İskender'in "Topkapı Sarayı Revan Köşkü Kütüphanesi, nu. 481-482 ve 818; Hazine Kütüphanesi, nu. 679 ve 1535-1557; III. Ahmed Kütüphanesi, nu. 3115 (Bütün Ciltler), İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi, nu. 1179, 3694; Türk Dil Kurumu Kütüphanesi, nu. A-150; Genel Kütüphane, nu. 580; TBMM Kütüphanesi; Berlin Devlet Kütüphanesi, MS. Or. Quart, nu. 1634"te kayıtlı olmak üzere 8 nüshası mevcuttur (Feyzioğlu 1991: XXII; Emektar 2019: 8, 9).

Eserin 1a-100b, 101a-200b, 200a-300b, 301a-405a sayfaları üzerine sırasıyla Aysun Akyol (1990), Neşe Seçkin (1991), Abdullah Bağdemir (1992) ve Mahir Kalfa (1994) tarafından dil incelemesi konulu yüksek lisans tezleri hazırlanmıştır. Nesrin Feyzioğlu ise metnin tümünü halkbilim açısından incelediği bir yüksek lisans tezi yapmıştır. Hüseyin Emektar ise bu tezlerde kullanılan nüshalardan farklı 181 varaklık bir nüshanın 1b-67a sayfaları üzerine dil incelemesi konulu yüksek lisans tezi kaleme almıştır (2019).

Yazarın biyografisi için bk. "Hamzavî". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/hamzavi