Âbid'in ehlibeyti konu alan küçük, manzum bir eseri. Kisâ-nâme adı, Kisâ hadisinden alınmıştır. Âbid, eseri nasıl kaleme aldığını mukaddimede anlatmaktadır: Hz. Muhammed döneminde Yemen’de yaşayan bir padişah vardır. Bu padişah, Hz. Muhammed’e bir kisâ (şal) hediye eder. Daha sonra bu ince şalı, Hz. Muhammed kızı Fâtıma’ya verir. Bu şal, “Âl-i Abâ”nın “kisâ” adıyla anılmasına sebep olmuştur. Şair, böyle bir rivayeti önceden duyduğunu ancak herhangi bir kitapta bu hadisi görmediğini söyler. Bir gün bu işin aslını arayıp sorarken Arapça bir risale olan Celâleddîn Suyûtî’ye ait fakat adı açıklanmayan bir esere rastlar. Âbid, Suyûtî’nin bir metninden tercüme olarak Kisâ-nâme’yi kaleme alır.

Eser; biri Türkçe biri Arapça iki mensur takriz, 35 beyitlik bir münacat, 18 beyitlik bir mukaddime ve “Makâle” başlığı altında beş bölüm ile 41 beyitlik hâtime, hâtime içinde yer alan 41 beyitlik “Nazm-ı Şerîf-i Seyyidinâ Hazret-i İmâm Hüseyn” başlıklı bir manzume, 35 beyitlik hâtimenin devam beyitleri, tarih manzumesi ve manzum bir takrizden ibarettir. Âbid Efendi’ye ve Seyyid Muhammed Nûrü'l-Arabî’ye ait birer mensur takriz de bulunmaktadır.

Âbid Efendi, takrizde Kisâ-nâme’yi Seyyid Muhammed Nûrü’l-Arabî’nin teşvikiyle yazdığını belirtmektedir. Seyyid Muhammed Nûrü’l-Arabî’nin Arapça takrizi ise daha geniş bilgiler verir. Suyûtî’nin eserinin güvenilir ravilere dayandığını bildiren Seyyid, Tirmizî’den alınan hadisin ravilerini açıklamakta ve kısaca rivayetleri nakletmektedir.

Makâle-i Evvel’de Hz. Fâtıma’nın kisâyı (şalı) Hz. Muhammed’in üzerine örtmesi olayına açıklık getirilmektedir. Makâle-i Sâni’de Hz. Hüseyin, Makâle-i Sâlis’te Hz. Hasan, Makâle-i Râbi’de Hz. Ali ve Makâle-i Hâmis’te Hz. Fâtıma üzerine kurulan metin, araya giren Arapça beyitlerle bölünmektedir.

Hâtimede Suyûtî’nin eserinden aktarılan ve Hz. Hüseyin’in ağzından söylenmiş, sonra çevirisi verilmiş beyitlerden oluşan “Nazm-ı Şerîf-i Seyyidinâ Hazret-i İmâm Hüseyn” başlıklı bir manzume yer almaktadır. Manzumenin sonunda Âbid’in yazdığı bir tarih kıtası bulunmaktadır.

Besîm Efendi’nin takrizi, 8 beyitlik bir kıta-i kebiredir. Şiirde eserin övgüsü bulunmakta ve Âbid hakkında bilgi verilmektedir. Âbid için dua edilmiş ve son beyitte tarih verilmiştir. Sene 1279/1862’dir.

Eser, Süleymaniye Kütüphanesi, Tercüman ve Hüdâî Efendi, Konya Mevlânâ Müzesi, Türkiyat Araştırmaları nüshalarına göre1279/1862; Milli Kütüphane nüshasına göre 25 Cemâzeyilevvel 1279 / 18 Kasım 1862; Süleymaniye Hacı Mahmud nüshasına göre Rebiülevvel 1279  / Ağustos 1862  tarihlerinde kaleme alınmıştır.

Hanife Koncu; bir bildirisinde, Âbid’in Kisâ-nâme ve Hüseyin’in Haber-i Hayriyyet-eser-i Âl-i Abâ adlı eserlerini kısaca tanıtmış ve karşılaştırmıştır. (Koncu 2016: 93-99). Eserin sekiz nüshası olup tenkitli metni yayımlanmıştır (Ercan 2018: 111-146).

Şairin biyografisi için bk. “Âbid, Zeynelâbidîn”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/abid-zeynelabidin