Rıhletî’nin fakirlerin hâllerine dair manzum kırk hadis tercümesi. Eserin manzum-mensur başlangıcında Allah’a hamd ederken kullandığı bazı kelimelerle konusunu ima eden mütercim, bundan sonra Hz. Peygamber’i övgüyle anlatmaya çalışmıştır. Şair, risalenin yazılış sebebi bölümünde, gençlik çağından yaşlılık zamanına kadar nefsinin heva ve hevesi yolunda yuvarlanıp gittiğini, tanıdık-tanımadık kimselerden gelen öğütleri dinlemeyip isteklerini elde etmeye çalıştığını, bazen uygunsuz işlerinden dolayı pişman olup Allah’a yalvardığını itiraf eder. Nerede bir derviş görse, ona hürmet ve kendilerinin sohbetine rağbet ettiğini de belirten yazarın eline bir kitapçık geçmiştir. Bu eserin başında, Hz. Peygamber’in fakir (derviş)lerin fazilet ve meziyetleri hakkındaki hadislerinden kırkı toplanmıştır.

Uzun bir zamandır dervişlere sevgiyle bağlanmış ve onları rehber edinmiş olan Rıhletî, "hadisleri" “fâ'ilâtün fâ'ilâtün fâ'ilâtün fâ'ilün” kalıbında üçer beyitle Türkçeye tercüme etmiş; çalışmasını manzum bir münacat ve "fukarâ" (dervişler) övgüsüyle tamamlamıştır. Şairin “hadis” diye tercüme ettiği Arapça sözler, yazma bir nüshasında (British Museum Library, ADD 7831, vr. 1b-19b) “Sultân el-Hacı Bektâşu’l-Horasânî”ye ait olduğu bildirilen mensur kırk hadis tercümesinde de yer alan rivayetlerdir. Burada tercüme edilen sözlerden sadece ikisi sahih olup dördü zayıf, üçü mevzu, 31’i temel hadis kitaplarında bulunamayan metinlerdir.

Şairin biyografisi için bk. "Rıhletî". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/rihleti