Münacat, na't, mektup, arz-ı hâl, tebrikname, şarkı, gazel gibi farklı nazım şekli ve türlerini bir arada bulunduran eser. Kevâ‘ib-i Şi‘r ü İnşâ, Şiir ve İnşanın Kızları anlamına gelmektedir. 190 sayfa tutarında olan eser 1287/1870’te İstanbul’da basılmıştır. 190 sayfanın haricinde eserin başında 8 sayfalık bir fihrist mevcuttur. Fihristten sonra eser, dört sayfadan fazlaca olan mensur bir dibaceyle başlar. Eserin 30. sayfasında kadar olan kısımda Arapça, Farsça veya Türkçe yazılmış na't ve münacatlar bulunur. Mensur kısımlar sadece Türkçe olabildiği gibi aynı konuyu ele alan mensur bir kısmın üç dilde yazılmış örnekleri de vardır. Söz konusu bu mensur bölümler arz-ı hâl, arîza, cevâb-nâme, tebrîk-nâme, mektûb-ı mensûr gibi başlıklar taşımaktadır. Her bahsin sonunda konuyla ilgili bir manzum parçayla beraber birer gazel ve şarkıya yer verilmiştir.

Eserde Mehmed Fevzî’nin 77 şarkısı ile 77 gazeli vardır. Gazeller elif-bâ tertibine uygun olarak yazılmıştır. Şarkılarının tamamı murabba nazım şekliyle yazılmış olup hepsi üçer bentlidir. Her şarkı bağımsız olarak ele alındığında her ne kadar klasik şarkı konusu olan aşktan, sevgiden, sevgilinin güzelliğinden, bahsediliyormuş gibi görünse de şarkılar ait olduğu mensur kısımla birlikte değerlendirildiğinde bir kısmının tebrikten hediye takdimine, nikâh ve sünnet dolayısıyla düzenlenen davetlerden çeşitli sebeplerle bir araya gelinen toplantılara kadar çok değişik konular üzerine yazıldıkları görülmektedir. Bu anlamda eser içerisindeki şarkıların mensur kısımda ele alınan konuyla bağlantılı olarak kaleme alındıkları görülmektedir. Eserin kendine özgü tertip şekli dikkat çekicidir.

Kevâ‘ib-i Şi‘r ü İnşâ’da yer alan şarkılar üzerine Mehtap Erdoğan tarafından bir makale hazırlamıştır (2010).

Şairin biyografisi için bk. “Fevzî, Mehmed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fevzi-mehmed-mdbir