Osmanlı sözlük yazıcılığı geleneğinin ilk örneklerinden olan bir Kuran sözlüğü. Eserin yazarının kimliği konusunda ihtilaf bulunmaktadır. Sözlüğü neşreden Cemal Muhtar, yaygın kanaate aykırı olarak bu ismin İbn Melek olarak bilinen Abdüllatîf bin Firişte İzzeddîn (ö. 1418’den sonra)'in oğlu olduğunu ileri sürmüştür (1993: 97). Fakat  Hurufilik çerçevesinde yazarın eserleri üzerinde çalışan Fatih Usluer dahil bazı araştırmacılar bu bilgiye ihtiyatla yaklaşmak gerektiğini düşünmektedirler. Müellif “nef’i âmm” (faydası yaygın) olması için eserini Farsça değil de Türkçe yazdığını özellikle belirtmiştir. Eserine "Lugat" sözcüğü olmaksızın "Kânûn-ı İlâhî" adını verdiğini açıkça yazmasına karşın sözlük kaynaklara “Lugat-i Kânûn-ı İlâhî” olarak geçmiştir. Şaban 854/Eylül-Ekim 1450 tarihinde mensur olarak yazılan eserde, düzenleyicisinin de ifade ettiğine göre Kur'ân-ı Kerîm’den seçilen 2300 müşkil ve gayr-ı müşkil sözcüğün Türkçe anlamı verildikten sonra bunların bulundukları ayetlerden birer tanık getirilmiştir. 

Alfabetik olarak düzenlenen Kânûn-ı İlâhî 28 bâbdan oluşmaktadır. Sözlüğe alınan madde başı kelimeler, mücerred, mezîd ya da müştak olup olmadıklarına bakılmaksızın ilk harflerine göre alfabetik olarak dizilmiş, fakat sıralamada kelimenin ilk harfi dışındaki harfler dikkate alınmamıştır (Muhtar 1993: 97). Bu itibarla sözlük ana maddelerde alfabetik olarak düzenlenmiş olsa da her harfin kendi içerisindeki madde başlarının tertibinde bir düzen bulunmamaktadır.

10’u aşkın nüshası tespit edilen Kânûn-ı İlâhî Cemal Muhtar tarafından neşredilmiştir (1993).

Yazarın biyografisi için bk. "Ferişteoğlu, Abdülmecîd İbn-i Firişte İzzeddîn ". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/firisteoglu-abdulmecid-ibni-firiste