Mevlevî dervişi Fasîh Ahmed Dede tarafından mensur olarak yazılmış eserdir. Esrâr Dede tezkiresinde “üç dörd aded resâil-i latîfeleri...ˮ (Genç 2000:427) ifadesinden yola çıkarak bu vadide kaleme aldığı birkaç eserinden biri olarak yorumlayabiliriz. Eserin şimdiye kadar ulaşılabilinen yedi nüshası mevcuttur. Bu nüshaların birisi hariç diğerlerinin hepsi Divân’ın sonunda bulunmaktadır (İçli 2016:32).

Eserin giriş kısmı manzumdur. Daha sonra Kalem Suresi’nin ilk ayetiyle esere girizgâh yapılmıştır. Yaradılış sahnesine çıkan kalemin varlık sebebi anlatıldıktan sonra cisim olarak varlığı ve işlevine değinilmiştir. Makale; yazma işlevi olan “kalem” simgesinin aynı zamanda eğitim/öğretim ile birlikte rehberlik etme ve mesaj verme kavramlarıyla iç içe örüntüler halinde aktarılması amacıyla oluşturulmuştur. Dolayısıyla da peygamberlik/yol göstericilik/mesaj kavramları arasında kalem sembolik bir görev üstlenmektedir. Eserde aynı zamanda peygamberlik makamı ve peygamber hayatlarından alıntılarla kalem/mesaj örgülü sembolik bir anlatım vardır.

Fasîh Ahmed Dede’nin manzum bir Kalemiyye'si vardır. Bu eser mevzubahis Kalem Risâlesi'nden farklı olup sadece isim benzerliği özelliği taşımaktadır. Eser kalem hakkında geniş bilgiler vermektedir, 97 beyitten müteşekkildir. Ahmed Paşa’ya methiyedir.

Şairin biyografisi için bk. "Fasîh, Ahmed Fasîh Dede". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fasih-ahmed-fasih-dede