Laʽlîzâde Abdülbâkî’nin İstiğfar ve Münacatta bulunduğu manzum ve mensur bir eseridir.

Laʽlîzâde Abdülbâkî bu risalesine istiğfar ve münacattan ibaret olan 18 beyitlik bir şiirle başlar. Şiirden sonra istiğfar ve duasına mensur bir şekilde devam eder. 3 varaktan müteşekkildir. Ta’lik hattıyla yazılmıştır. Eserde manzum kısımlarda daha sade ve anlaşılır bir dil kullanılırken, mensur kısımlarda Laʽlîzâde Abdülbâkî’nin diğer eserlerinde kullanılan Arapça ve Farsça ibarelerin çok olduğu anlaşılması zor bir dil kullanılmıştır. Ayrıca eserde özellikle de mensur kısımlarda edebi bir üslûp dikkat çekmektedir. Eserin 1156 yılının şaban ayında yazıldığını müellifin bizzat kendisi eserin sonunda ifade etmektedir (Laʽlîzâde vr. 165b).

Bu eser Laʽlîzâde Abdülbâkî’nin müstakil bir eseri gibi görünmesine rağmen, eserin sonunda Laʽlîzâde Abdülbâkî’nin Sergüzeşt adlı eserini tamamlayabildiği için yaptığı hamd dikkate alındığında Laʽlîzâde Abdülbâkî’nin bu eseri ayrı bir eser olarak kaleme almayıp Sergüzeşt adlı eserinin bir parçası olarak yazdığı ve onun sonuna bizzat kendisinin eklediği söylenebilir (Laʽlîzâde vr. 165b).

Bu eserin farklı Kütüphanelerde farklı nüshaları mevcuttur. Genellikle Kütüphanelerde Laʽlîzâde Abdülbâkî’ye ait diğer risâlelerden müteşekkil ciltlerin içinde yer almaktadır. Özellikle de Sergüzeşt adlı eserinin hemen hemen bütün nüshalarının sonunda mevcuttur. Ayrıca eser bazı kütüphanelerde İstiğfar Şiiri ve Şerhi olarak kayıt altına alınmıştır. Oysa eser hem manzum olarak hem de mensur olarak İstiğfar ve Münâcattan ibarettir. Bu yüzden eserin İstiğfar Şiiri ve Şerhi  yerine İstiğfar ve Münâcat olarak kayıt edilmesi daha uygun olabilir.

Laʽlîzâde Abdülbâkî’nin bu kısa risalesi hakkında herhangi bir çalışma mevcut değildir.

La’lizâde Abdülbaki Efendi’nin biyografisi için bk. “Yetîmî, La'li-zâde Abdülbâkî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/yetimi-lalizade-abdulbaki