17. yüzyıl Mevlevi şairi Sâbir Pârsâ’nın kaynaklarda “Tasavvurât Şerhi” olarak anılan eseri. Şairin ilimdeki gücünü gösteren bu eser, Selçuklu ve Osmanlı medreselerinde okutulan mantık kitabının (Sarıoğlu 1998:7) şerhidir. Süryânî asıllı Yeni Eflâtuncu filozof Furfûriyûs (Porphyrios) tarafından Aristo’nun mantık kitaplarının ilki olan Kategoriler’in anlaşılmasını sağlamak amacıyla kaleme aldığı eser, İslâm dünyasında aynı yolda yazılmış eserlerin ortak adı olmuştur (Bingöl 2000:22/488). Sâbir Pârsâ, bu eserini Safâyî Tezkiresi’ne (Çapan 2005:341) göre Veziriazam Köprülü-zâde Fâzıl Ahmet Paşaya, Sicill-i Osmânî (Akbayar 1996:5/1410) ve Osmanlı Müellifleri’ne (Mehmet Tahir ty.: 1/175) göre ise Melek Ahmet Paşaya sunmuştur. (Yoldaş 2003: 16/125) Eserin yazma veya matbu nüshasına rastlanmamıştır. Sâbir’in, Dîvân’ında, amcası Ağa-zâde’nin gazeline yazdığı tahmis dışındaki şiirlerinde, tasavvufun tesirinden çok, ilim ve hikmet hâkimdir. Klasik şiirimizde “mezheb-i kelâmî” olarak adlandırılan (Saraç 2001: 216) şiirde mantık terimlerini kullanma sanatına şiirinde yer vermesi, şairde ilmin daha ağır bastığını gösterir. Sâbir Pârsâ’nın üslûbundaki bu düşünce, hikmet ve mantık sentaksı, yaşadığı dönemin modası olan Sebk-i Hindî tesirinin sonucu olması mümkündür. 

Şairin biyografisi için bk. “Sâbir Pârsâ”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sabir-parsa-agazade-sabir-parsa