Antakyalı Mehmed Rüşdî Efendi'nin dinî ve ahlaki öğütleri ihtiva eden risalesi. Müellif, eserini Allah rızası için yazdığını, maksadının İslam dinine, vatana ve millete hayırlı hizmetlerde bulunmak, insanlara güzel öğütler vermek ve onları kötü fiillerden sakındırmak olduğunu ifade etmiştir.

Mehmed Rüşdî Efendi'nin amacı halka hitap ederek onları bilgilendirmek ve bilinçlendirmek olduğu için eseri sade bir Türkçe ile yazmış ve anlatımda vaaz tekniğini kullanmıştır. Ele aldığı her konuyu daha iyi açıklamak için ayetler, hadisler, hikmetli sözler, nasihatler; peygamberler, halifeler ve diğer sahabenin hayatından ve güzel ahlakından örnekler vermiştir.

Eser, İfade, Adalet, Meşveret, Uhuvvet ve Umuma Nasihat olmak üzere beş bölümden oluşmuştur. Eserin son bölümü olan Umûma Nasîhat ise vaaz kürsüsünden yapılmış öğüt ve ikazları hatırlatmaktadır. Mehmed Rüşdî Efendi bu bölümde her ferdin ahlakını güzelleştirmesi gerektiğini belirtmiş, buna katkıda bulunmak için çeşitli dinî ve ahlaki meseleleri örnek vermiştir. 

Eser, 1326(1908-1909)'da İstanbul Mahmud Beg Matbaası'nda 15 sayfa olarak basılmıştır. Eserin yeni harflere çevirisi ve tıpkıbasımı yapılmıştır (Tekin 1993).

Şairin biyografisi için bk. "Rüşdî, Antakyalı". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/rusdi-antakyali