Ahmet Fehmi'nin dört perdeden oluşan tiyatro eseri. Yazar, eserin başında “Mühim Bir İhtar” adı altında noktalama işaretlerinin [(,) (;) (:) (.)} yazı dilindeki önemi ve işlevleri hakkında görüşlerini dile getirmiştir.

Hüzn-Âver oyununda Nazif ile İşvebaz’ın trajik sonla biten aşkı anlatılır. Görücü usulü evlenme, bu konuda özellikle kadına söz hakkı verilmemesi oyunun sosyal boyutunu oluşturur. Bununla birlikte iki âşık, Nazif’in olumlu özellikleri dolayısıyla aile büyüklerinde evlilik onayı almayı başarırlar. Ancak evin Arap asıllı hizmetçisi Kadem’in Nazif’e duyduğu saplantılı aşk, hem oyuna sınıfsal bir sorunu ortaya koyar hem de edebiyat eserlerinde “ölümcül dişi” karakterinin örneği olarak karşımıza çıkar. Kadem bir yandan ten rengi, bulunduğu sosyal statü gibi sebepler yüzünden Nazif ile bir araya gelme ihtimalinin imkânsız olduğunu düşünürken aynı zamanda kendisi aşk acısı çekerken evin küçükhanımının kendi gözleri önünde mutlu olmasını kabul edemez. Nazif’i polise ihbar eder; bu ihbar ile arzuladığı sonuca ulaşamayınca oyunun sonunda İşvebaz’ı zehirler.

Oyun, İşvebaz’ın ardından Nazif’in, Nazif’in ardında da Kadem’in kendilerini öldürmeleriyle sona erer. Bu özellikleriyle de Hüzn-Âver melodram boyutu ağırlıkta olan bir oyundur.

Eser, 1893 yılında İstanbul’da basılmıştır.