Neşâtî’nin peygamberlerin hilyelerine yer veren manzum eseri. Mesnevi nazım şekliyle ve aruzun "fe'ilâtün fe'ilâtün fe'ilün" kalıbıyla yazılmış olan eserin, ilgili çalışmalarda çoğunlukla 187 olarak bildirilen beyit sayısı, hazırlanan tenkitli metne göre 197’dir (Kaya, 1991: 58).

Neşâtî’nin, peygamberlerin özelliklerini altı ile yirmi arasında değişen sayıda beyitle ve sade bir üslupla tasvir ettiği Hilye-i Enbiyâ, kendi içinde tevhid, naʻt, sebeb-i te’lȋf, hilye ve hâtime olmak üzere beş bölümden meydana gelmektedir. Eserde, adları Kur‘an’da anılan veya kıssaları bulunan yirmi beş peygamberden on dördünün hilyesine yer verilmiştir. Bu peygamberler sırasıyla Hz. Âdem (15 beyit), Hz. İdrîs (9 beyit), Hz. Nûh (9 beyit), Hz. İbrâhim (14 beyit), Hz. İsmâil (13 beyit), Hz. İshâk (8 beyit), Hz. Lût (6 beyit), Hz. Yûsuf (20 beyit), Hz. Eyyûb (7 beyit), Hz. Mûsâ (16 beyit), Hz. Dâvûd (11 beyit), Hz. Süleymân (9 beyit), Hz. Yahyâ (8 beyit) ve Hz. Îsâ (16 beyit)’dır (Kaya, 1991: 58-59).

Hilyesini ilgili birçok âyet, hadis, sahâbe sözü, İsrâiliyyât ve diğer kaynaklardan oluşan pek çok esere başvurmak suretiyle hazırlayan Neşâtî, her peygamberin hilyesini ayrı bir başlık altında vermiş ve daha çok onların fiziksel özelliklerine değinmiştir. 

Müellifin biyografisi için bk. "Neşâtî, Ahmed Dede". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/nesati-ahmed-dede