Tâcî-zâde Ca‘fer Çelebi’nin kaleme aldığı mesnevi. Şairin metnin son beytinde (3810) eserinden “Muhabbet-nâme-i Ca‘fer” ifadesine yer vererek söz etmesi nedeniyle mesnevi Mahabbet-nâme adıyla da bilinir. 899/1493-94 tarihinde tamamlanmış olan mesnevide anlatılan Kâğıthane’de geçen gönül macerası şairin kendi başından geçmiştir. Bu özelliği dikkate alınarak eser sergüzeşt olarak kabul edilir. Heves-nâme konu ve işleniş bakımından orijinal bulunmuştur (Şentürk 2002: 69-71). Mesnevi nazım şekliyle ve aruzun "mefâ‘îlün mefâ‘îlün fe‘ûlün" kalıbıyla yazılan Heves-nâme, 3810 beyitten oluşmaktadır. Mesnevinin ilk 95 beyti tevhid, naat ve münacat mahiyetindedir. Daha sonra devrin sultanı II. Bâyezîd’in methedildiği 8 beyitten (96-103) sonra “Vasf-ı Hıtta-i İslâmbol” başlığıyla İstanbul’un tabii güzellikleri ile mimarisini genel olarak tanıtan kısım başlar (104-4017). İstanbul’daki çeşitli yerler, Ayasofya, kasırlar, Fatih Camii, Dârüşşifa, Yedikule ve imaretlerden bahsedilen bu kısımda ayrıntılı bilgi bulunmaz. Böyle olmasına rağmen bu bölüm Fetih’ten (1453) sonra İstanbul hakkında yazılmış en eski metinlerden biri olması bakımından önemlidir. Mesnevi daha sonra yazılma sebebi, Kâğıthane tasviri, şairin arkadaşlarıyla birlikte Kâğıthane’ye giderek eğlence meclisi kurmalarının anlatımıyla devam eder. Sohbet ve eğlence meclisi devam ederken onların yakınında çadır kurup hazırlık yapan bir topluluğa Kâğıthane Deresi’nden sandalla gelen güzeller de katılır. Hikâye bundan sonra şairin gelenlerin içinden âşık olduğu hanım ile görüşme çabası ve buna yaşlı bir kadının aracı olması anlatılarak devam eder. Nihayet emeline ulaşan şair günlerce devam eden ayş u işretten sonra sevdiğinden ayrılmak zorunda kalır. Mesnevinin son kısımları şairin sevgiliye ait bütün güzellik unsurlarını başlıklar altında teker teker anlatmasına ayrılmıştır. Metin içine 21 gazel ve bir de terci-i bend ve ayrıca konular arasına hasb-i hâller yerleştirilmiştir. Edebiyat tarihçileri, eserin daha çok İstanbul’dan bahseden kısımları ile Şeyhî (ö. 832/1429’dan sonra) ve Ahmed Paşa (ö. 902/1496-97)’nın isimlerinin de zikredildiği edebî eleştirileri ihtiva eden kısımlarını öne çıkarmışlardır.

Necati Sungur, Heves-nâme‘nin tenkitli metnini doktora tezi olarak hazırlamıştır (1998). Yazar, tespit ettiği 9 nüshayı esas alarak hazırladığı çalışmasını yayımlamıştır (Sungur 2006). Heves-nâme üzerine yapılmış bir de yüksek lisans tezi mevcuttur (Atay 2003).

Şairin biyografisi için bk. "Ca’fer, Tâcî-zâde Ca’fer Çelebi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/cafer-tacizade-cafer-celebi