Eserden Örnekler

Anadolu Hisarı’nda

Mezarlık

Bu sükût-ı beliğ-ı hüzn-i fasih,

Hutbe-i bî-makal-i ruhânî,

San’at-ı kudret-i eder tavzih!

Bu ne ulvi cihân-ı nurânı

Ne neşât ü safâ-yı vicdânî!

Bu ne vahşet içinde ünsiyyet

Bu ne zulmet içinde nûr-ı bekâ!

Bu fezâ-yı semâda bin hayret

Nice bin âfitab-ı fikr-ârâ

Yağdırır nur hey’etinde safâ!

Taş değil gördüğüm o seng-i harab

Şair-i mu’ciz-i taîattır.

Ne belîgane eylemekte hitab

Sanki bir nüsha-ı tasahattir

Mütehaccir misal-i ibrettir!

Her giyah-ı zemîni başka zebân

Her avuç hâki bir diğer âlem

Her varak bin kitab ile yeksân.

Bu füyûzatı fikr edip her dem

Mütehayyir mi kalmasın âdem!

Burada münzevi sükûn-u edeb

Burada câ-nişin demek azamet.

Zâhir olmuş kemal-i kudret-i Rab.

Sanki bir kâinat-ı pür-hayret

Berk urur her taraftan hürriyet.

Uğradıkça sabâ bu firdevse.

Geçemez der-akab safâsından.

Başlayıp her şükûfeyi lemse

Bir tarâvet alır temasından

Hisse akmak diler hevâsından.

Ne kadar nazlı nazlı gitmededir

Hele bir atf-ı dikkat et dereye

O da ilân-ı hayret etmededir.

Sanki meftun gibi bu makbereye

Göksu hasret çeker bu meşcereye!

Servler ihtizâz ettikçe

Name-i dil-firib olur peydâ

Ebediyyet içinde gittikçe

Kaybolur mevc-zen olup o sedâ

O ne kudsî hevâ ne tatlı nevâ! (Nâbizâde Nâzım 1302/1885: 43-46).