İzzet Molla’nın 1241/1825-26 yılından sonra yazdığı şiirlerinin toplandığı ikinci divanı. İlk divanı Bahâr-ı Efkâr’ı Mevlânâ’ya ithaf eden şair, bu divanını Nakşbendî tarikatı pîri Bahâuddin Nakşbend’e ithaf etmiştir. Tıpkı memdûhu Sultan II. Mahmud (1785-1839) gibi Mevlevîlikten sonra Nakşbendîliğe intisap eden İzzet Molla, Bahâr-ı Efkâr’da bütün gazellerinin sonunda Mevlânâ ve Mevlevîlik övgüsünde bir beyit söylediği gibi bu divanındaki gazellerin sonunda da Şâh-ı Nakşbend veya Nakbendîlik tarikatı büyüklerini övmüştür.

Türk edebiyatında divanlara isim verme, çok rağbet gören bir uygulama değildir. İlk kez Ali Şîr Nevâî (ö. 1501)’nin başlatığı bu uygulamaya İzzet Molla da uymuş ve şiirlerini iki divan halinde tertip etmiştir. Kırk yaşını bir dönüm noktası sayan İzzet Molla bu yaşa kadar olan eserlerini bahara, bundan sonra yazacaklarını da sonbahara benzetmiştir. Böylece ilk divanına Bahâr-ı Efkâr adını veren şair, bundan sonra yazacağı şiirleri de Hazân-ı Âsâr adıyla toplamayı planlamış ve bu düşüncesini Bahâr-ı Efkâr dibacesinde açıklamıştır. Ancak ilk divanından sonra yalnızca dört yıl yaşayan şairin yazdığı şiirler, onun ani ölümünden sonra derlenip tertip edilebilmiştir.

Ünlü şairlerin pek çoğunun divanlarında bazı harflerde gazel bulunmadığı halde, İzzet Molla’nın yaklaşık dört yıllık şiirlerini içeren Hazân-ı Âsâr’ında her harften en az bir gazeli bulunması dikkat çekicidir. (Dal) harfine kadar en az iki, geri kalan harflerde yalnızca birer gazel bulunması, İzzet Molla’nın gazellerini harf sırasına göre söylemiş olabileceği yorumuna sebep olmuştur (Şahin 2004: LIII).

Hazân-ı Âsâr’da üçü Sultan II. Mahmud’a, biri Müşir İsmail Hakkı Paşa’ya medhiye toplam 4 kaside (202 beyit); 33’ü çeşitli binaların yapım ve onarımı hakkında, altısı atama ve vefat içerikli toplam 39 tarih manzumesi (332 beyit); 41 gazel (349 beyit); padişaha medhiye niteliğinde 5 bentlik 1 şarkı, 1 müseddes-i mütekerrir, 1 Farsça taştir, 14 kıt'a, 3 rubaî, 2 ferd, 1 matla‘, 1 mesnevî (130 beyit, 139 mısra) yer alır. Böylece Hazân-ı Âsâr’ın şiir varlığı toplam 1013 beyit ve musammatlardaki 139 mısradan oluşmaktadır.

Fuat Köprülü, Divan Edebiyatı Antolojisi'nin "19. Asır Türk Şairleri" başlıklı bölümünde İzzet Molla'nın divan edebiyatının 19. yüzyılda yetişen en değerli klâsik şairi olduğunu söyler. Onun Şeyh Galib, Nâbî ve Nedîm gibi şairlerden etkilendiğini belirten Köprülü, İzzet'in adı geçen şairlere üstünlük sağlayamadığını; ancak akranlarına üstün bir konumda olduğunu belirtir. İzzet'i çağdaşlarından Vâsıf ve Ârif Hikmet'le karşılaştıran Köprülü, Vâsıf'tan çok üstün bulduğu şairin düzeyine Ârif Hikmet'in de erişemediğini dile getirir (Şahin 2004: LIII).

Vasfi Mahir Kocatürk'e göre İzzet Mollâ, Şeyh Galib'den sonra klasik şiirin şekilde ve ruhtaki eski asaletini hakkıyla temsil eden biricik büyük bir şairdir. Dilde ve klasik mükemmeliyeti elden bırakmamış, devrinin icabı olan yeni ruha zamanının şairleri kadar yer vermekle, hatta duygusundaki canlıkla yeni hayatın ve sosyal-siyasi şiirin onlardan daha büyük müjdecisi olmuştur. Dili kusursuz, ruhu renkli ve zengin, duygusu derin ve samimidir. Kasidelerinde mahalli ve tarihî hayat yer almaktadır. Kasideleri devrine göre başarılı sayılabilirse de Nef'î ve Nedîm'in eserleri kadar başarılı değildir. İzzet Mollâ asıl "şahsiyetini", hemen yüzde sekseni divan edebiyatının muhtelif tarzda meşhur şiirlerine nazire olan gazellerinde göstermiştir. Nazirelerinde "üstün bir kudret ve şahsiyet" görülür. Gazellerinde eski şairlerden çok zaman kendisine daha çok yakın olan Vâsıf ve Şeyh Galib'den etkilenmiş ve şahsiyetleri birbirine hiç de benzemeyen bu iki şairi ayrı ayrı tanzir etmiştir. Nevres'e de nazireler şairin "daha geriye doğru en çok benimsediği ve tanzir ettiği şairler yine esas şahsiyetleri birbirine uymayan Nedîm, Sâmî, Nâbî ve Sâbit'tir. Divan şiirinin atasözü hâline gelip halkın dilinde dolaşan mısraları arasında onun mısraları da vardır (Şahin 2004). 

Hazân-ı Âsâr, 1257/1841 senesinde İstanbul’da Seyyid Mehmed Nâil tarafından “Dîvânçe-i İzzet-i Nâdîde-güftâr be-Nâm-i Hazân-ı Âsâr” başlığıyla basılmıştır. Eserin tenkitli metni Ebubekir S. Şahin tarafından hazırlanan doktora tezinde yer almaktadır (2004). Söz konusu tezde tespit edilen 12 nüsha dışında bir eksik nüsha da Avusturya Millî Kütüphanesinde bulunan bir Mihnet-keşân nüshasının sonundadır (Österreichische Nationalbibliothek, 2838 Cod. Mixt. 1010/2, 123v-140r).

İzzet Molla’nın Nâz u Niyâz adlı eksik mesnevîsi de Hazân-ı Âsâr nüshaları arasında bulunmuştur.

Şairin biyografisi için bk. "İzzet Mollâ, Keçeci-zâde Mehmed İzzet Efendi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/izzet-molla-kececizade-mehmed-izzet