Dünbülî’nin âşıkane eseri. Mesnevi nazım şekliyle yazılan bu eser hezec-i müseddes-i mahzûf bahrinin mefâîlün mefâîlün mefâîl vezni ile kaleme almıştır. Bu eseri Nizâmî-i Gencevî’nin Hüsrev vü Şîrîn, Mollâ Câmî’nin Leylâ vü Mecnûn, Vahşî-i Bâfkî’nin Ferhâd û Şîrîn adlı âşıkane mesnevilerini örnek alarak kaleme almıştır. Müellif mukaddimede adının yaşamasını ve sesinin alemde kalıcı olmasını isteyen kimsenin âşıkane kıssa söylemesi gerek diyerek bu eserin yazılış sebebini beyan etmiştir. Tüccar Niyâz ile Mısır şehzadesi Nâz’ın aşkının anlatıldığı eserde, Ferîdûn, Kâvus, Siyâveş, Selem, Tûr, Îrec, Efrâsyâb, Hz. Yakub, Hz. Yunus, Hz. Meryem’in adları zikredilmiş, ayetlerden iktibas ve telmih yoluyla istifade edilmiştir. Niyâz ile Nâz’ın birçok badireden sonra birbirlerine kavuştuğu eserde Nâz, Niyâz, Sevgi, Muhabbet, Vefa ve Korku kahraman olarak yer almıştır. Hicâz, segâh, selmek, hisâr gibi mûsîkî, semâ, vecd, cezbe, şevk, tecrîd gibi tasavvufî, güneş, kamer, yıldız, Satürn, Jüpiter gibi astronomi kavramların zikredildiği eserde az da olsa Arapça ve Türkçe kelimelerden istifade edilmiştir. Müellife göre aşk ilk önce kolay görünür, daha sonra zorlaşır, aşk sıkıntıları artırır, aşk ezelidir, aşkın kederi kemâlin ana kaynağıdır. Eserin başında Allah övülmüş ve Hz. Peygamber ile Hz. Ali methedilmiştir. Eser âşıkane olmasına rağmen şair hikmet ve övgüye de yer vermiştir. 2933 beyitten oluşan eserde âşık olmak, güzel yüzlülere nazar etmekten kaçınmak, Allah’ın lütfuna güvenmek, maddi ve nefsanî heveslerden sıyrılmak, ilim, hikmet ve dinden istifade etmek, Allah’tan korkmak, edepli olmak, gıybet, kötü söz, nefs-i emareden uzak durmak tavsiye edilmiştir. Birçok şair gibi Dünbülî de eserinde edebî sanatlardan yararlanmıştır. Eserin bir nüshası Tebriz Milli Kütüphanesi’ndedir (nr. 2816). Bu nüshada Dünbülî’nin Selîm ü Silmî adlı mesnevisi de bulunmaktadır.

Şairin biyografisi için bk. “Meftûn, Abdürrezzâk Dünbülî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/meftun-abdurrezzak-dunbuli