17. asır divan şairlerinden İsmâ'il Na'îm Efendi’nin beş mesneviden oluşan eseri. Şairin hamse sahibi olduğu yalnızca Mehmed Süreyya’nın Sicill-i Osmânî’sinde geçmektedir (1996: 1112). Bursalı Mehmed Tahir (1972: 263) ve Safâyî (Altuner 1989: 879) onun Gülzâr-ı Na‘îm adlı bir mesnevisinin olduğunu söyler. Mîrzâ-zâde Mehmed Sâlim Efendi (2018: 445), Şemseddin Sâmî (Nazik 2008: 68), Hafız Hüseyin Ayvansarâyî (2017: 179) ve Nail Tuman (Yuvacı 2014: 312) ise şairin herhangi bir mesnevisinden ya da hamsesinden bahsetmezler. Vefeyât-ı Ayvansarâyî ‘de (Hüseyin Ayvansarâyî 2017: 179) ve Safâyî Tezkiresi’nde yer alan beyit örneklerine göre şair Na‘îm mahlasını kullanmaktadır. Mukîm mahlası ise Sâlim’in Tezkiretü’ş-Şu'arâ’sında (2018: 445) yer alan örnek beyitte geçen “mukîm” kelimesinin Mehmed Süreyyâ (1996: 1112) tarafından yanlış değerlendirilmesi sonucu ortaya çıkmıştır. Bundan dolayı Mukîm mahlası Sicill-i Osmânî ve Sicill-i Osmânî’yi kaynak olarak kullanan Nail Tuman’ın Tuhfe-i Nâ'ilî adlı eseri dışında hiçbir kaynakta geçmez. Şairin ibret verici bir öyküyü anlattığı Gülzâr-ı Na‘îm mesnevisi Kaplan Üstüner tarafından yayımlanmıştır (2015). Eserde 1567 beyit ve 25 rubai mevcuttur. Mesnevi içerisinde geçen bir sâkînâme ayrıca makale olarak yayımlanmıştır (Üstüner 2013). Gülzâr-ı Na'îm dışında İsmâ'il Na'îm Efendi'ye ait herhangi bir mesnevi henüz tespit edilememiştir. 

Şairin biyografisi için bk. "Na'îm, İsmâil Efendi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/naim-ismail-efendi