Müellifin, "Sufîlere yapılan saldırı ve ithamların defedilmesi" anlamına gelen eseri. Defu'l-Metâ'ini's-Sufiyye ya da  Hallü Müşkilât olarak da kaynaklarda geçmektedir. Eser, başta Şeyh-i Ekber Muhyiddin-i A'rabî olmak üzere küfür ve ilhadla suçlanan sûfiler hakkındaki tenkitlere cevap ve tasavvufi meselelere izah niteliğindedir (Akşemseddin 1452, Yakıt 1990: 22-23, Reis 2014: 37). 

Akşemseddin’in sûfilerle ilgili tenkitlere verdiği cevapların ana başlıkları şöyledir: 

1.  Sûfilerin kıyafetleriyle ilgili tenkitler

2.  Sufilerin şeyhlerinin ellerinden hırka giymeleri ve biatları

3. Sûfilerin vecd halinde kendilerinden geçmeleri ve şuurlarını kaybetmeleri

4. İnsanlardan maddi yardım istemeleri ve emirlerin hediyelerini kabul etmeleri

5. Sûfilerin savm-ı visali caiz görmeleri

6. Sûfilerin cehrî zikir icra etmeleri ve meclislerde Kur’ân ile şiiri birleştirmeleri

7. Sûfilerin kırk günlük halvete girmeleri

8. Sûfîlerin Allah’ı rüyalarında gördüklerini iddia etmeleri

9. Sûfîlerin Hz. Muhammed’in Mi'rac Gecesi Allah Teâlâ’yı hem zâhir gözüyle hem kalp gözüyle gördüğü yönündeki inancı

10. Sûfilerin nurlara ve keşiflere mazhar oldukları iddiası

Akşemseddin, hemen her konuda fikirlerini öncelikle ayet ve hadislerle daha sonra da sahabe ve sûfî sözleriyle destekleme yoluna gitmiştir. Cevap ve itirazlarını izah ederken referans gösterdiği kaynaklar şeyhin tasavvufun yanı sıra tefsir, hadis, fıkıh, kelâm gibi diğer İslâmî ilimlere vukûfiyetini göstermektedir. Görüşlerine tasavvuftan dayanak olarak Sühreverdî’nin Avârif’ini esas almakla birlikte İhyâu Ulûmi’d-din, Mişkâtü’l-envâr, et-Taarruf, Kûtu’l-kulûb, Mesnevî ve İbnü’l-fârız’ın Dîvân’ına da başvurmuştur (Akşemseddin 1452, Reis 2014: 68-69).

Akşemseddin’in kardeşi Ali b. Hamza’nın esere yaptığı tercümeden başka bir de Bayramî halifelerinden Bolulu Himmet Efendi tarafından yapılmış eksik bir tercümesi bulunmaktadır (Akşemseddin 1452, Reis 2014: 2). Akşamseddin'in İstanbul kütüphanelerinde en fazla nüshası bulunan eseri Hallü Müşkilât'tır. Eserin nüshaları şöyledir:

1. Ayasofya (Süleymaniye), 4092/2, vr. (84b-148a), 13 str., nesih, meşin cilt.

2. CaruIIah (Süleymaniye), 279/2, vr. (41b-65b), 21 str., ta'lik. Müstensih: Sa'd b. Ahmed el-Rumî. İstinsah yeri: Tebriz.

3. Şehit Ali Paşa (Süleymaniye), 2720/7, vr. (9b-137b), 209x154 78 mm., 15 str, nesir. Müstensih: Abdülkadir b. Ahmed el-Hatib bi Göynük, 971 H.

4. Şehit Ali Paşa (Süleymaniye), 1195, vr. (1b-20b), 205x149, 155xl05mm., 25 str., ta'lik. Müstensih: Kemal b. İbrahim, 14 Şevval 1021 H.

5. Esat Efendi (Süleymaniye), 149, vr. (1b-43 b), 198x148, 148x109mm., 15 str., nesih, mukavva cilt.

6. Pertev Paşa (Süleymaniye), 260/1, (1b-27b), 209x140, 145x75, 23 str., ta'lik, aharlı kağıt, kırmızı meşin cilt yaldızlı. Müstensih: Hüseyin b. Muhammed el-Huseyni, 986 H/1578 M. Müstensih, istinsahları müellif nüshasından yaptığını söylemektedir. 

Akşemseddin'in eserlerinin en güvenilir nüshaları toplu bir mecmua halinde denilebilecek "Pertev Paşa nüshası"dır (Reis, 1990: 22). Nuru Osmaniye ve Âli Emirî nüshalarındaki Hallü Müşkilât, yanlışlıkla Risâletü'n-Nur olarak kaydedilmiştir. 

Şairin biyografisi için bk. “ Akşemseddin, Şemseddin Mehmed". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/aksemseddin-semseddin-mehmed