Şeyh Hâmid-i Velî veya halk arasında maruf ismiyle Somuncu Baba’nın oğlu olan, farklı kaynaklarda Yûsuf, Yûsuf Hakîkî Baba, Baba Yûsuf Hakîkî, Şeyh Yûsuf isimleriyle zikredilen, halkın Hakîkî Baba veya Gül Baba adlarıyla bildiği Yûsuf Hakîkî’nin 596 şiirinin bulunduğu Dîvân’ıdır. Dîvân’ın tertip edilme tarihi bilinmemektedir. Tevhid ve münacatla başlayan eser, sonraki kısımlarda bilinen divan tertibine uymamaktadır. Eserin büyük bir bölümünü oluşturan kasideler, kafiye harflerine göre dizilmiştir. Dîvân'da şairin inanç kimliğine uygun olarak ilahî aşk merkeze alınmakla beraber, muhtelif hususlarla ilgili nasihatlere, şikayetlere, hicivlere ve dolayısıyla sosyal temalara da yer verilmektedir. Arapça ve Farsçayı çok iyi bilen Yûsuf Hakîkî’nin, Dîvân’ında bu iki dilden alınma kelimelere sıklıkla yer vermekle birlikte fazla terkip kullanmadığı, şiirlerini nispeten sade bir dille yazdığı söylenebilir. Çeşitli kaynaklarda hatalı olarak Hakikî-nâme adıyla da anılan Yûsuf Hakîkî Baba'nın Dîvân’ının üç nüshası vardır. İki nüshası harekeli nesih ile yazılmıştır. Üç nüshadan biri sadece iki sayfadır (Boz 2009: 17-20; Çavuşoğlu 2013: 30). 

İlk olarak eserin 100 yaprağı üzerine bir doktora tezi yapılmış (Boz 1996), daha sonra bu çalışma Sadi Somuncu nüshası esas alınmak ve Mevlana Müzesi nüshasına göre farklılıklara yer yerilmek suretiyle tenkitli metin olarak yayımlanmıştır (Boz 2009).

Şairin biyografisi için bk. “Hakîkî, Yûsuf-ı Hakîkî Baba, Şeyh Yûsuf, Gül Baba”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/hakiki-yusufi-hakiki-baba-seyh