Güvâhî'nin mesnevi nazım şekliyle kaleme alınan gurbet konulu manzum tasavvufî nasihat-nâmesi. Bazı kaynaklarda 117 beyitten müteşekkil olduğu söylense de eldeki dört yazma nüshaya göre 105 beyitten oluştuğu anlaşılmaktadır. Eserin ilk iki beyitlik kısmında aruzun mefâ‘lün mefâ‘lün mefâ‘lün mefâ‘lün kalıbı, kalan bölümünde ise mefâ‘ilün mefâ‘ilün fe‘ûlün kalıbını tercih edilmiştir.

Gurbet-nâme eldeki nüshalara göre 2 beyitlik münacat, 11 beyitlik sebeb-i telif mahiyetindeki giriş, 58 beyitlik hikâyet, 21 beyitlik el-mev‘iza ve 12 beyitten müteşekkil hâtimetü’l-kitâb olmak üzere beş bölümden oluşmaktadır. Güvahî eserin girişinde hissettiği gurbet duygusundan söz etmiştir. Hikâyet bölümünde bir su dolabını konuşturmuş ve onun ağzından gurbetin zorluğunu anlatmıştır. El-mev‘iza kısmında gurbetin zorluğundan bahsetmiş ve ondan uzak durulması gerektiği hususunda nasihatler vermiştir. Hâtimetü’l-kitâb bölümünde ise eserde konu edilen gurbetin dünveyî değil uhrevî bir gurbet olduğu vurgulanmıştır. Güvâhî burada insan ruhunun yaratıldıktan sonra dünyaya gönderilmesini gurbete gitmek olarak yorumlamıştır.

Eserin dili dönemine göre oldukça sadedir. Güvâhî, Gurbet-nâme’de anlattığı konuyu pekiştirmek için atasözlerinden yararlanmış, başta intak olmak üzere edebi sanatlara dair güzel örnekler vermiştir. Öyküleme anlatım biçiminden de istifade edilen eserdeki tasvirler oldukça başarılıdır. Gurbet-nâme’nin bazı özellikleri hasbihâl/sergüzeştnâme türünü çağrıştırsa da öğüt vermek gayesiyle kaleme alındığı anlaşılan eserin tür itibariyle gurbet konusunu işleyen tasavvufi nitelikte bir nasihatname olduğu söylenebilir.

Şairin biyografisi için bk. "Güvâhî. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/guvahi-mehmed