Mehmed Tahir’in çeşitli kıssalardan oluşan ve fıkra mahiyeti taşıyan eseri. Eser, 1307 yılında kapak sayfasındaki “İşbu risâle hayret-âmiz garâibi ve gülünçlü fıkrâtı şâmildir” tanımlamasıyla Âlem Matbaası tarafından basılmıştır. Yazar, eserin “ifade-i meram” kısmında muhtevanın garip hâl ve olayları içerdiğinden bahseder ve tıpkı aynı minvaldeki diğer eseri Acîbe’nin girişinde belirttiği gibi yayımlama konusundaki cesaretini dile getirir (Mehmed Tahir 1307: 2).

Bu eserde sırasıyla Latife, Bir Madamla Feylesof, Vekilharç, Bir Karı, Bir Arslan ile Bir Tilki, Zengin ile Berber, Fahişenin Biri, Odun Yarıcı, Bir Köylü, Bir Pehlivan, Milton, Peder Oğul, Köpekler, Herifin Biri, Karı Koca, Salibî, Rüzgâr ile Güneş, Bir Çocuk, Uşak ile Efendi, Bir Dilenci, Meraklı Bir Adam, Bir Köpek ile Bir Kurt, Bir Körle Kambur, İki Arkadaş, Cuhâ’nın Bârgirden Düşüşü, Peder Oğul, Bir Sâil, Traş Olan Bir Adam, Bir Nikrislinin Sergüzeşti, Kara Kuş, İkinci Fredrick ile Arabacısı, Bir Adam, Bir Berber, Letâife Mâil Bir Adam, Yakup Paşa ile Tuhaflardan Bir Zât, Fuad Paşa, Bir Zât, Şeytan, Bekri Mustafa, Zeki Bir Çırak, Alacaklı Borçluya Yazmış Olduğu Tezkere, Cerrâr Bir Adamın Hâli isimlerinde kırk iki tane kısa fıkra yer almaktadır. Bu fıkralar, herhangi bir tasnif dâhilinde yazılmamış olup çeşitli konularda ve çeşitli simalarla zengin bir görünüm arz etmektedir.