Yûsuf Sîneçâk’ın Cezîre-i Mesnevî’sine yazmış olduğu şerhle tanınan Şam Mevlevîhânesi şeyhi ‎İlmî Dede’ye nispet edilen İbnü’l-Arabî’nin Fütûhât’ına olan taliki. Sefîne-‎i Nefîse-i Mevleviyân’da İbnü’l-Arabî’nin eserlerindeki kapalı noktalara “te’lîfât-ı râıkaları” ‎olduğundan; Esrâr Dede Tezkire’sinde de; “Şeyh-i Ekber kuddise sirruhu’l-envârın Fütûhât ve ‎Füsûs’un ekser-i mahallât-ı gâmızasına ta‘lîkât-ı kesîreleri” olduğundan bahsedilmiştir. Öte ‎yandan İbnü’l-Arabî’ye atfedilen;

Kendilerine Mevlevî kabileleri denilen saflaşmış topluluklar Şam’a gelirler.‎

Onların meclisleri gerçekten susmadır. Onları saflıkta yaratılmışların en hayırlısı olarak ‎görürsün.‎

Dörtlüğünü İlmî Dede’nin Mevlevîlerin Şam’a gelişinin asırlar öncesinden haber verilmesi ‎şeklindeki şerhi de Mevlevîlik kaynaklarında yer bulur (Sefîne-i Nefîse-i Mevleviyân, 2/87).‎

Anlaşıldığı kadarıyla klasik bir şerhten ziyade eserdeki bazı kapalı noktalara düşülen talikler ‎şeklinde olan İlmî Dede’nin Fütûhât tâlikinin günümüzde her hangi bir nüshasına ‎ulaşılamamıştır. Sonuç olarak içeriği bilenemese de İlmî Dede’nin böyle bir eser yazması ‎mümkün ancak henüz elde nüshası bulunmamaktadır.‎

Şairin biyografisi için bk. “İlmî, İlmî Dede”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. ‎http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ilmi-ilmi-dede