İbnü'l-Arabî’nin Firavun’un son nefesinde imânla ölüp ölmediğine dair görüşlerine yönelik eleştirilere verilen cevapları içeren bir risâledir. Risâlenin mukaddimesinde, Firavun’un îmânı konusunda İstanbul’da yoğun tartışmaların yapıldığı dönemde, Abdülmecîd Sivâsî'nin çok meşgul olduğunu belirterek talebelerinden konuyla ilgili muhtelif kitaplardaki haberleri toplayıp bir araya getirmelerini istemesi üzerine yazıldığı kaydedilmiştir. (Süleymaniye Kütüphanesi, Mihrişah Sultan Bölümü 294/5, vr.1b) Bu kayıttan da anlaşıldığı üzere risâle, Abdülmecîd Sivâsî tarafından değil de onun emri üzere müntesiplerinden biri tarafından hazırlanmıştır. Dört yapraktan oluşan bu Arapça eseri Sivâsî’nin emrine uyarak hazırlayan zât, nüshanın sonunda yer alan kayda göre Hacı İsmâil b. Hacı Sinân es-Sivâsî’dir.

Sivâsî, yaşadığı dönemde İstanbul’da Firavun’un îmânı ile ilgili büyük tartışmaların olduğunu, bu konuda ilgili ilgisiz birçok kimsenin nefsânî garezlerden kaynaklanan saiklerle hevaları doğrultusunda görüş ileri sürdüklerini, bunların sayıları çoğalınca zihin bulanıklığına sebep olan bu kapının perdesini kaldırmak ve sözleri mukayese edip, doğru ile yanlışı birbirinden ayırmaya yardımcı olmak için bu risâlenin yazıldığını ifade etmiştir. 

Eserde, Şa‘rânî (ö. 973/1565)’nin, el-Yevâkīt adlı eserine atıf yapılarak, İbnü’l-Arabî, Füsûsu’l-hikem’in “Mûsâ Fass”ında Firavun’un “tertemiz (tâhir ve mutahhar) olarak” öldüğünü tazammun eden sözler söylediğini sözün sonunda ise “bundan sonra Firavun hakkında emir Allah’a râcidir.” demek suretiyle bu husustaki tavrını ve niyetini ortaya koyduğunu, diğer taraftan İbn Arabî ölümünden üç yıl önce yazdığı ve son teliflerinden olan el-Fütûhat’ında; “Firavun ebediyen çıkmamak üzere cehenneme düşen insanlardandır.”(İbnü’l-Arabî ts.: I/301) dediğini, dolayısıyla bu konudaki son kanaatini dile getirdiğini bundan dolayı İbnü’l-Arabî’nin “Firavun’un imanı kabul edilmiştir” dediğini söyleyen kimsenin ona iftira ettiği söylenmiştir. Daha sonra selef ve halef ulemasının cumhurunun bu îmânın, ye’s halinde meydana geldiği, ye’s halinde meydana gelen îmânın ise, muteber olmadığı konusunda görüş birliği olduğuna dikkat çekilmiş, yine Şeyh’e izafe edilen Füsûs’taki ilgili ifadelerin başkaları tarafından bu esere sokuşturulduğu kaydedilmiştir.

Eserin Süleymaniye Kütüphanesi, Mihrişah Sultan Bölümü 294/5 numarada bir nüshası bulunmaktadır. Dört yapraktan oluşan bu nüsha 1021/1612 tarihinde Mustafa es-Sivâsî tarafından istinsâh edilmiştir.

Abdülmecîd Sivâsî biyografisi için bk. “Abdülmecîd Sivâsî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/seyhi-abdulmecid-sivasi