Eğerci-zâde, Semerci-zâde ve Sarrâc-zâde lakaplarıyla tanınan Hâtif’in (ö. 1157/1744-45) Esmâ'ü’l-Hüsnâ şerhi. Hâtif mukaddime bölümünde, Bağdatlı Rızâyî’nin Mîr Hasan Muammâyî’ye nazire olarak kaleme aldığı eserin şerhi olduğunu söyler. Şair; Rızâyî tarafından muamma türünde ve beyitler hâlinde yazılmış olan Allah’ın doksan dokuz isminin düğümlerini, kimseden yardım almadan ve bir karşılık beklemeden çözmeye çalıştığını anlatır (Ece 2007: 93). Ardından Allah’ın doksan dokuz isminin şerhine geçer. Şerhte önce Farsça muamma beyitleri, devamında “ya’nî” ve “hall” başlıkları altında muammaların Türkçe çözümleri gelir. 

Hâtif, hatime bölümünde Esmâ'ü’l-Hüsnâ Şerhi'ni 1148/1735 yılında tamamladığını söyler ve hatalarının bağışlanması dileğiyle eserini bitirir. Esmâ'ü’l-Hüsnâ; şairin kendi hattıyla kaleme aldığı ve Atatürk Üniversitesi Seyfettin Özege Kitaplığı Nu. ASL 94-98’de Dîvân, Üç Dâmâd ve Üç Arûs, Seyâhatnâme adlı eserlerinin de yer aldığı külliyatın ikinci kitabı olarak 2a yaprağından itibaren kenara yazılmış olup 27b yaprağında bitmektedir. Esmâ'ü’l-Hüsnâ’nın bir diğer nüshası İstanbul Üniversitesi Merkez Kütüphanesi Nu. 3594'te Şerh-i Manzûme-i Esmâ-i Hüsnâ başlığıyla kayıtlıdır. Eser bir makaleyle tanıtılmıştır (Ece 2007: 84-103).

Şairin biyografisi için bk. “Hâtif, Eğerci-zâde/Semerci-zâde/Sarrâc-zâde Hasan Hâtif Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/hatif-egercizade-semercizade-sarraczade