Şah Velî Ayıntâbî’nin manevi yolculuğu ve vasiyetini konu edindiği eser. Tam adı er-Rıhletü’s-seniyye ve’l-vasiyyetü’l-behiyye li’l-fukarâi’l-Halvetiyye mine’l-hulefâi ve’l-mürîdîn’dir. er-Rıhletü’s-seniyye’nin bilinen tek yazma nüshası Beyazıt Devlet Kütüphanesi, Veliyyüddin Efendi bölümü, 3188/1 numarada kayıtlı olup on yedi varaktan (1b-17a) müteşekkildir. Şâh Velî Ayıntâbî, 16. Yüzyılda Gaziantep’te yaşamış, manzum ve mensur eserler vermiş, Halvetiyye tarikatı mensubu bir müelliftir. Eserini, kendi ifadesine göre, 1001 yılı Rebiülevvel ayında (Ocak 1593) yazmaya başlamıştır. Eserini, manevi yolculuk süresince elde edilen tecrübeleri müridlere aktarmak ve emr-i Hak vâki olması durumunda yerini kimin alacağını açıklamak maksadıyla yazmıştır.

Eserin baş kısmında müellif, kendini yetiştiren ve destekleyen aile büyükleri ve manevi yolculuğunda önemli gördüğü hoca ve üstatları anlatmıştır ki bu bölüm otobiyografik ve biyografik malumat ihtiva eder. Bu kısımda müellif, soyu, göç ettikleri beldeler, ailesinin yerleştiği şehirlerden bahseder ve akabinde önemli askeri ve idari görevlerde bulunan dedesi Minnet Bey (ö. 937/1531’den önce), maddi hayatının müsebbibi olan annesi Âmine Hatun (ö.?), babası Muhammed Bey (ö. 967/1560’dan sonra) ve desteğini gördüğü kardeşi Murat Bey (ö. 987/1579’dan önce) hakkında bilgiler verir. Hem anne hem de baba tarafından dedeleri tarihe mal olmuş soylu kişilerdir. Nuşirevan soyundan geldiğini söylediği annesi Dulkadiroğullarından Alâüddevle’nin yeğeni Şehsuvaroğlu Ali Bey’in (1515-1522) kızıdır. Babası ise Şehsuvaroğlu Ali Bey’e vezirlik yapmış Kaba Nâiboğlu olarak tanınan Minnet Bey’in oğludur. Manevi yolculuğunda emeği bulunan kimseler ise hocası Mola Abbas (ö.?), mürşidi Yakub b. Muhyiddin (ö. 965/1558) ve onun vefatından sonra yerine geçen Ahmed er-Rûmî’dir (ö. 987/1579-1580). Molla Abbas, baba dostudur ve hayatında önemli dönüm noktalarından biri olan Şeyh Yakub Efendi ile tanışmasına aracı olmuştur. Şeyh Yakub Efendi, müellifin dokuz yıl tarikat eğitimi aldığı ilk mürşididir. Yakub Efendi’nin vefatından sonara onun işareti üzerine Ahmed Efendi’ye intisap etmiş ve yirmi iki yıl hizmetinde bulunmuştur. Ahmet Efendi’nin vefatını müteakip irşad görevini üstlenmiş; bu göreve başladığında kardeşi Şah Murad Bey bir cami ve hankâh yaptırarak kendisine teslim etmiştir.

Müellif, Yakub Efendi ile tanışmasından kırk beş yıl sonra, 1001/1593 yılında manevi bir işaret üzerine Halep’e göç etmiş ve er-Rıhletü’s-seniyye’yi burada yazmaya başlamıştır. Bu sırada altmış üç yaşındadır. Eserin vasiyet kısmında Türk ve Arap halifelerinden bazılarının isimlerini sayar ve ahirete göç etmesi durumunda aralarından birinin ittifakla irşad görevine seçmelerini tavsiye etmiştir. Ayrıca mürşid olacak kimsede bulunması gereken vasıfları da hem Türkçe hem de Arapça olarak açıklamıştır.

Eserin dili Türkçe olmakla beraber müellif zaman zaman Arapça ifade kalıpları hatta tamamı Arapça cümleler de kullanmıştır.

Eser henüz neşredilmemiştir; ancak, muhtevasına dair Ali Öztürk tarafından bir incelme yayımlanmıştır (2020: 689-726).

Müellifin biyografisi için bk. “Şâh Velî Ayıntâbî, Askerî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sah-veli-ayintabi-askeri