Sadreddin Konevî’nin (ö. 673/1274), vahdet-i vücûd düşüncesinin temel konuları üzerine yazdığı veciz eseri. Tam adı en-Nusûs fî tahkîki’t-tavri’l-mahsûs olan eser her birine “nas” adını verdiği yirmi iki bölümden müteşekkildir. Bu bölümlerde Hakk’ın mutlaklığı, iktiza ve türleri, bilgi-bilinen ilişkisi, hüküm ve hüküm verilen ilişkisi, bilgi-varlık ilişkisi, gerçek bilgi, gayb âleminin özellikleri, sâlik ve seyrüsülûkun mahiyeti, tesir-teessür ilişkisi, birlik-çokluk ilişkisi, ilâhî isim ve sıfatların özellikleri, rıza ve icabet, kâmil bilgi, mutlaklık ve mukayyetlik, kemâl halinin hususiyetleri, tenzih türleri, kıdem ve hudûsun (sonradan yaratılmışlık) özellikleri ve ilâhî bilgilerin keyfiyeti gibi konular üzerinde durmaktadır. Bu yönüyle eser, İbnü'l-Arabî ve Konevî’nin öncüsü olduğu vahdet-i vücûd düşüncesinin hemen hemen bütün teorik bahislerine değinir. Bu nedenle bazı araştırmacılar kitabın Fusûsu’l-hikem’e nazire olarak yazıldığını iddia etmişlerse de bu doğru değildir. En-Nusûs, daha çok Konevî’nin Fusûsu’l-hikem’in kapalı noktalarını açıkladığı el-Fükûk kitabına bir giriş mahiyetindedir. Eser, Konevî’den sonraki vahdet-i vücûd takipçileri üzerinde etkili olmuş, üzerine şerhler kaleme alınmıştır. Bunlar arasında en önemlileri Pîr Muhammed b. Kutbüddîn el-Hûyî ve Nureddinzâde Muslihuddin’in şerhleridir. Eser, Celaleddin Âştiyânî tarafından tahkik ve açıklamalarla yayımlanmış (Tahran 1983), Ekrem Demirli tarafından Vahdet-i Vücûd ve Esasları adıyla Türkçeye tercüme edilmiştir (İstanbul 2002). Ayrıca Ahmed Ferîd el-Mezîdî tarafından müellifin en-Nefahâtü’l-ilâhiyye eseriyle birlikte “es-Sırru’r-Rabbânî” ismiyle neşredilmiştir (Beyrut 2007).

Müellifin biyografisi için bk. "Konevî, Sadreddin", Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü, http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/konevi-sadreddin