Eserden Örnekler

“Çocuk” Şatobiryan “Kederinizi dağıtmak isterseniz uykuya dalmış bir çocuğun haline bakınız!” diyor. Diğer bir şâir de “bir çocuk o ma’sumâne haliyle odamın kapısından içeri girerken düşünülmesi lazım gelen her bir şeyi unuturum!” diye hissiyatını tercüme ediyor. Çocuk sonradan insan olacak bir melektir. Bu meleği herkes sever. Çocuk gözlerini kapayıp da hab-ı sâfa-pervere daldığı vakit uyku meleklerinin gözlerinin üzerine bir perde-i zerrîn çekmesi dudaklarının üstüne çocuklardan başka kimsede görülmesi kabil olmayan ma’sumâne bir tebessüm vaz’ eylemesi ne kadar hoştur! Güneş münevverdir: Cihanımızı gark-ı nur eyler. Kamer, şua’larıyla şâirleri çıldırtacak derecede güzel bir mehtap teşkil eder. Ufukta uçan ebr-i zerrîn, fikr-i şâirâneye malik olanların hoşuna gider. Deniz hurşidin envarıyla bir ayine-i mücella haline girer, ekseriyetle köpürür, sahildeki taşlara beyaz çiçeklerini saçar, kuş kanadı kadar bir yelken ufka doğru uçar. İlkbahar, rengârenk şukûfeleriyle arz-ı letâfet eyler, bülbül hazîn hazîn bağırır. Bir cuybârın berrak mevceleri taşların arasından inerek çimenleri terâvet-yâb eder. Güneş, kamer, yıldızlar, bulutlar, mehtab, deniz, ufuk, bahar, çiçekler, bülbül, cuybâr hepsi şâirâne, hepsi güzeldir. Ben bu letâfet-i nâ-mütenâhînin üzerine bir letâfet-i bî-payan daha ilave ederek bunların hepsini melek çehreli bir çocuğun yürümek için ilk adımını atarken kesb ettiği vaziyet-i ma’sumâneye feda ederim!.. (Büyükkavas Kuran 2016: 5)

“Şeyh Gâlib” Osmanlı şâirleri içinde pek büyük bir mevki ihrâz eyleyen Şeyh Gâlib’in bedâyi-i edebîyesini tedkîk edenler bu şâir-i âlî-nazarın şâ’şâ’-i hayâl, nezâhet-i tasvir, ulviyet-i efkâr, ahenk-i ifâde gibi her biri bir edîb için sermâye-i mebâhât olan meziyât-i celîleyi haiz ve Nef’î, Nedim, Fuzûlî misullu fıtratın nadiren yetiştirdiği a’zâm arasında nâm-ı fazîlet-i ittisâmının yâd olunmasının ca’iz olduğunu teslim ederler. Divan-ı belâgat ünvânı şuarâ-yı kudemânın yed-i ihtirâmında tutulduğu gibi, Fuzûlî’nin “Leylâ ve Mecnûn” u, Nabî’nin “Hayrâbâd”ı yolunda yazdığı “Hüsn ü Aşk” bugün garbın hezâîn-i irfânını, şarkın bedâyi-i edebîyesiyle mezceden âsâr-ı edebîyemizin pek çoğuna gıbta-bahş olabilir. Bununla beraber, “Hüsn ü Aşk”ın hâvî olduğu ebyât bazı tasvirât-ı garîbeden pek de hâlî değildir. Bu tasvirâtın Şeyhin bulunduğu zamanın terakkîyât-ı edebîyesine atfolunması muvafık-ı insâf olur (Büyükkavas Kuran 2016: 53).