Sadreddin Konevî’nin (ö. 673/1274), İbnü'l-Arabî’nin Fusûsu’l-hikem kitabı üzerine yazdığı eseri. Tam adı el-Fükûk fî esrâri müstenidâti hikemi’l-Fusûs olan kitap, geleneksel anlamıyla bir şerhten ziyade belirli konulardaki izahlardan oluşan küçük hacimli bir eserdir. Eserin önemi, tasavvuf düşünce geleneğinin temel metni olan Fusûsu’l-hikem’de İbnü'l-Arabî’nin üslup, yorum ve tasnif bakımından yaptığı tercihlerin arka planını vererek kitabın anlaşılmasına katkı sağlamasında yatar. Bu nedenle el-Fükûk, Müeyyidüddîn Cendî, Dâvûd el-Kayserî, Abdürrezzâk el-Kâşânî, Abdurrahman Câmî gibi vahdet-i vücûd takipçileri ve Fusûs şârihleri üzerinde mühim etkiye sahip olmuştur. Konevî eserin girişinde Fusûs’un önemine ve anlaşılmasının güçlüğüne değinirken insanların kendisinden kitabın kapalı noktalarını açmasını istediklerini dile getirir. İbnü'l-Arabî ile olan yakınlığı sayesinde onun sırlarına vâkıf olduğunu belirten Konevî bu bilgideki ortaklık sebebiyle eseri yazmaya karar verdiğini ifade eder. Daha sonra Fusûs’taki başlıklandırmalarda rastlanan “fas”, “kelime” ve “hikmet” kavramlarını analiz eden Konevî, Fusûs’taki tasnife uygun olarak İbnü'l-Arabî’nin her bir peygamberle ilişkilendirdiği hikmet ve bilgi mertebelerini sırasıyla izah eder. Eserin bir diğer önemli yönü de mukaddime kısmında Konevî’nin kendisini İbnü'l-Arabî’nin gerçek bir vârisi olarak gördüğüne, İbnü'l-Arabî ile temsil edilen keşif ve müşahede döneminin son temsilcisi olduğuna ve kendisinden sonra insanların bilgi, hikmet ve tecrübede böyle bir dönemi yaşayamayacaklarına dair ifadelerini içermesidir. Muhammed Hâcevî tarafından Farsça tercümesiyle birlikte neşredilen eser (Tahran 1992) Ekrem Demirli tarafından Fusûsu’l-Hikem’in Sırları adıyla Türkçeye çevirmiştir (İstanbul 2002).

Müellifin biyografisi için bk. "Konevî, Sadreddin", Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü, http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/konevi-sadreddin