Taşlıcalı Yahya Bey tarafından Edirne şehri için yazılan şehrengiz. 215 beyitten oluşan metin mesnevi nazım şekli ile kaleme alınmıştır. Aruzun mefâîlün/mefâîlün/feûlun kalıbıyla yazılan şehrengizin ilk 11 beyti giriş mahiyetinde olup bu bölümün peşinden 34 beyitlik bir münâcât kısmı yer almaktadır. Bir güzele âşık olduğunu anlattığı 13 beyitlik bölümden sonra Edirne şehrinin tasviri yer almaktadır. Silahdâroğlu Mehemmed, Ali, İbrahim, Ahmed, Memi Şâh, Mehemmed, Yağcı-zâde Memî, Hâfız İsmail, ismi verilmeyen bıçakçılık ile meşgul bir güzel, Husrev, ismi verilmeyen bir güzel, yine ismi verilmeyen zalimliği meşhur bir güzel ve Rumoğlu adlı bir güzel olmak üzere eserde toplam 13 güzel yer almaktadır. Yahya Bey’in İstanbul Şehr-engîzi'nden farklı olarak bu güzeller için tanıtıcı başlıklar kullanılmamıştır, bunun yerine Ve le-hu ibaresi tercih edilmiştir. Bu güzellerden sonra şehrengizlerde bir gelenek olarak sonda güzel için yapılan bir açıklama yer almaktadır.

Güzellerin ele alındığı beyitlerin sayısı bazı şehrengiz şairleri tarafından açıkça belirtilmiştir. Yahya Bey de her güzeli beşer beyit ile övdüğünü ve bu beş beyti oluşturan mısraların da dua eden iki ele benzediğini söyler. Şehr-engîz'in son bölümünü oluşturan 14 beyitlik "Âhir-i şehr-engîz" kısmında ise Yahya Bey, bu şehrengizinin bir benzerinin olmadığını söyler ve Mesihî’nin sözlerinin canı olmadığını belirterek kendi eserini ondan üstün tutar. Güzellerin kadrini bilenlere ve yolunda can veren sadıklara dua ederek şehrengizi sonlandırır.

Tek nüshası tespit edilen şehrengiz, Mehmed Çavuşoğlu tarafından Yahyâ Bey Dîvânı'nın içinde yayınlanmıştır (Çavuşoğlu 1977: 227-243).

Şairin hayatı için bk. "Yahyâ Bey, Taşlıcalı, Dukagin-zâde". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/yahya-bey-dukaginzade