Ebüzziyâ Tevfik’in ilk kitabı. Kaza ile gelen ölüm veya talihsiz ölüm anlamındadır. Tanzimat’ın ilk mensur dramlarındandır. Kitapta Ebüzziyâ Tevfik’in tiyatroya dair görüşlerini içeren üç sayfalık bir Mukaddime bulunur. Tamamı 108 sayfadır. Romantik bir dram (facia) niteliği taşır. Beş fasıl, beş perde ve yirmi üç meclisten oluşur.

Türk edebiyatında tenkit edilen ilk telif piyestir. Piyes hakkında ilk tenkit Âli Bey tarafından Diyojen dergisinde yapılır. Âli Bey, bu eseri Romeo ve Juliet ile kıyaslayacak kadar beğenir. Konusu, Romeo ile Juliet gibi kan davası güden iki ailenin çocuklarının birbirlerine duydukları ölesiye ve umutsuz aşktır. Erzurum Valisi Laz Ahmet Paşa, halka eziyet eden zorba bir idarecidir. Eserde onun zorbalıklarına karşı koymaya çalışan karakterlerin bulunur ve romantik aşk vesilesiyle ‘hürriyet-istibdat’ mücadelesine yönelik bir mesaj verilir. Paşanın kızı Nimet ile köklü Kürt aşiretinin beylerinden Pertev’in arasındaki aşk, iki ailenin düşmanlığı yüzünden çıkmazdadır. Paşa, babasını öldürdüğü Pertev’i, kendi hayatını garanti altına alabilmek için yanına alır. Pertev, Paşa’nın kendisine sığındığını düşünür ve ona bir şey yapmaz. Paşa, kızını yeğeni Numan ile evlendirmek ister. Erzurum eşrafından Fazıl’ın gayretleri sonucu Numan, Nimet’le Pertev’in aşkından haberdar olur. Hocası ve aynı zamanda modern ve uzlaştırıcı bir müftü olan Hulusi Bey’in telkinleriyle Numan, iki sevgiliyi birbirine kavuşturmak için çabalar. Bu sırada Şuregöl aşireti isyan eder. Paşanın planı Pertev’i öldürtüp suçu bu aşiretin üstüne yıkmaktır. Böylelikle Paşa hem Pertev’den kurtulacak hem de iki aşireti birbirine kırdırtacaktır. Bu planını Numan’a anlatır. Numan, bu planları Müftü, Fazıl, Pertev ve Nimet ile paylaşır. Sonrasında Nimet’in Pertev’le kaçmasını sağlamak amacıyla bir plan hazırlarlar. Paşanın konağında kıyametler kopar çünkü Nimet ile Pertev’in aşkı konakta duyulur. Nimet’in annesi Serefraz Hanım, kızının aşkına saygı duyup Pertev’le evlenmelerine razı olsa da Paşa bu durumu bir türlü kabullenmez. Kızının aşkı için canından vazgeçeceğini öğrenen Paşa kararından yine de dönmez ve kızına fena halde kızar. Nimet, aşkını ve sevdiği adamı babasına karşı savunur. Paşa, kan davasını öne sürerek Pertev’i öldürtme kararı verir. Öte yandan kaçmak için yapılan plan gereğince, Nimet ve Pertev kararlaştırılan yer ve saatte bir araya gelirler. Nimet, duyduğu ayak seslerinden ve birtakım gürültülerden babasıyla adamlarının geldiğini sanır ve aşırı korku, heyecan ile gerçek olmayan hayallere kapılarak ölür. Oysaki duyulan sesler kaçmalarını sağlamak için gelen Numan ve adamlarına aittir. Nimet’in oracıkta öldüğünü gören Pertev de buna dayanamaz ve intihar eder. İki sevgili kavuşamaz ve Numan’ın fedakârlığı ve yardımı boşa gider.

Eser, 1288/1872 yılın Ağustos ayında Muhip Matbaasında basılır. 29 Kasım 1872’de Gedikpaşa’daki Osmanlı Tiyatrosu’nda saray dışında Türk seyircisine oynanan ilk telif piyestir. Geliri tiyatro sanatçılarına verilen ilk piyestir. Basıldığı yıl Gedikpaşa’daki Osmanlı Tiyatrosu’nda fazla ilgi görür ve defalarca oynanır. Eser, üç sezon süresince Osmanlı Tiyatrosu Kumpanyası’nın repertuarında kalır.  Eser, Âlim Gür tarafından Latin alfabesine aktarılmıştır (Gür 2000).
Yazarın biyografisi için bk. "Ebüzziya Tevfik". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ebuzziya-tevfik