Şeyh Memî Cân Saruhânî'nin (ö. 1008/1599-1600) dinî-tasavvufi eserleri dışındaki tek edebî eseri. Tasavvuf kültürü içinde önemli bir yeri olan, eserlerini Sultan III. Murad’a (d.1546-ö.1595) sunması bakımından da ayrıca bir önem arz eden (Bursalı Mehmet Tahir 1972: 151, Kılıç 2002: 208) Memî Cân Saruhanî; Divançe’sindeki bütün şiirlerinde Allah aşkı, peygamber sevgisi, vahdet-i vücut nazariyesi, nefsin terbiyesi, dünyanın geçiciliği, şükrün ve tövbenin önemi, ilmin faziletleri gibi dinî ve tasavvufi konulara değinmiş; âlim bir şeyh olarak da bu minvalde dervişlere nasihatler vermiştir (Taşkesenlioğlu 2017b: 469-473). Diğer tekke şairlerinde olduğu gibi hem aruz hem de hece ölçüsünü kullanmış olan Memî Cân; gazel, murabba ve şarkı nazım şekillerinin yanında ilahi ve koşma gibi halk şiiri nazım şekillerinden de örnekler kaleme almıştır (Ekinci 2017: 72). Aynı minvalde eser içerisinde bir de elifname mevcuttur (Taşkesenlioğlu 2017a: 197). Şiirler, tasavvufi terimler ve kavramların sık kullanılmış olması nedeniyle dil itibarıyla kısmen ağırdır.

Şeyh Memî Cân Saruhani’nin şiirlerini ihtiva eden iki yazma tespit edilmiştir. İlk yazma Memî Cân’ın halifesi Ömer Karîbi’nin (ö. 1605) halifesi Kilitbahir’de metfun Câhidi Ahmed Efendi (ö. 1659) adına kayıtlı olan yazma içerisindedir. Süleymaniye Kütüphanesi Hasan Hüsnü Paşa koleksiyonu 796 numarada kayıtlı olan eserin 2b-21a sayfaları arasındaki 64 şiir Memî Cân’a aittir. Dîvânçe’nin ikinci nüshası Süleymaniye Kütüphanesi Özel 925 numarada Ömer Karîbî adına kayıtlı Dîvânçe'nin içinde yer almaktadır. Karîbî, Tâlibî (? - ?/ 16. yüzyıl), İrşâdî (? - ?) gibi diğer Uşşaki şairlere de ait şiirler ihtiva eden yazmanın 27b-38b sayfaları arasında 59 şiir Memî Cân’a aittir.

Şairin biyografisi için bk. "Memî Cân Efendi, Şeyh Muhyiddin Mehmed". Türk Edebiyatı Eserler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/memi-can-efendi-seyh-muhyiddin