Fedâî mahlasıyla tanınan Prizrenli Abdürrahîm b. Ali’nin (d. ? - ö. 1303/1886) şiirlerinden müteşekkil eseri. Fedâî’nin şiirlerinden 15’i İBB Atatürk Kitaplığı, Belediye Yazmaları 507/10 demirbaş numarasında kayıtlı bir defterde yer almaktadır (Defterde kayıtlı şiirler üzerine yapılan bir çalışma için bk. Güleç 2020: 639-661). Kapağındaki notta ilgili defterin Bursalı Mehmed Tâhir’in (ö. 1925) özel defterinden derlendiği, derlemeyi yapanın da Hasan Cafer Ergin olduğu kaydı bulunmaktadır. “Derleme” ifadesi Bursalı’nın özel defterinden Fedâî’ye ait başka şiirlerin olduğunu akla getirse de maalesef bu şiirlere dair malumat yoktur. 15 şiirden başka külliyâtı üzerine yapılan çalışmada Fedâî’nin bazı mecmualarda yer alan 6 şiiri daha tespit edilmiştir (Yılmaz, Anılır ve Doğan 2021: 461-479).

Şekil açısından Fedâî, bazı kusurları barındırmakla birlikte çeşitli aruz vezinleriyle gazel, kaside, mesnevi, kıta; hece vezniyle de dörtlük nazım şekliyle tevhîd, nutuk, ilâhî, vahdet-nâme, naʻt, medhiye edebî türlerine girebilecek şiirlerini ârifâne bir üslupla söylemiştir. Şiirler şekil açısından çok da başarılı görülmemiştir. Örneğin Gölpınarlı onun nazım hiç yönelmemesi gerektiği görüşündedir (Gölpınarlı 2011: 305). Muhteva yönüyle ise dinî unsurların yanı sıra şiirler ağırlıklı olarak tasavvuf içeriklidir. Bu bağlamda Fedâî tespit edilebilen şiirlerinde; Allah, Hz. Peygamber, iman, inkar, vahdet-kesret, melâmet, vuslat, aşk, mahv, fenâ-bekâ, müşâhede, mahv, sırr, nefs, ıtlâk-kayd-izâfet, insân/insân-ı kâmil, muhabbet, cemâl, rü’yet, ilim-irfân, şeriat-tarikat-hakikat,-marifet, tecellî, zikir, Hak-halk, sâlik-mürşid, hüviyyet, ölüm, Muhammed Nûru’l-Arabî, abdâl, sofu, zâhid gibi dinî-tasavvufî unsurları, kişileri ve tipleri yer yer ayetlerden, hadislerden ya da klasik edebî teşbih, temsil, mazmun ve mefhumlardan da yararlanarak konu edinmiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Fedâî, Abdürrahîm”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fedai-abdurrahim.