Asıl adı Mehmed Muhyiddin olan Üftâde mahlaslı şairin şiirlerini muhtevi eseri. Sanat ortaya koymaktan ziyade dinî ve tasavvufi meseleleri anlatmayı amaçlayan şiirler sade bir dille kaleme alınmıştır. Üftâde’nin şiirlerinde Yunus Emre’nin etkisi şekil, muhteva ve dilde kendini gösterir. Şiirlerde ahenk, hece ve aruz vezni ile sağlanmıştır. Divan’daki 64 şiirden 59 tanesinde aruz, 5 tanesinde de ise hece ölçüsü tercih edilmiştir. Remel bahrinin Fâ´ilâtün fâ´ilâtün fâ´ilâtün fâ´ilün aruz kalıbı 20 şiirde kullanılmış ve en çok tercih edilen kalıp olmuştur. 4 şiirde 8’li, 1 şiirde 11’li hece ölçüsü görülür. Şiirler dörtlük ve beyit nazım şekilleri ile yazılmıştır. Üftâde’nin mutasavvıf bir kimliğe sahip olmasından ve tekke edebiyatı konularını işlemesinden dolayı şiirlerde didaktik bir üslup öne çıkar (Güneş 2020: 77-78).

Vuslat yolunda çektiği sıkıntıların izlerine şiirlerinde tesadüf edilir. Şairin seyr ü sülukta yaşadığı hâlleri ve tecrübelerini şiirlerinde bulmak mümkündür (Bahadıroğlu 2011: 24). Şiirleri tasavvufi çevrelerde kabul görmüş, bazı şiirleri bestelenmiştir. Onun bestelenmiş şiirleri tekkelerde ilahi olarak okunmuştur. Ayrıca şiirler yalnızca sufilerin anlam verebileceği makamlara da atıf yapan hikmetleri de bünyesinde barındırmaktadır (Bahadıroğlu 2011: 25). Bazı şiirler derin ve yoğun manalar ihtiva eder. Bundan dolayı bu şiirlerin ilk bakışta anlaşılması zordur (Güneş 2020: 77). Üftâde, vahdet-i vücut felsefesine gönül vermiş ve bu öğretiyi şiirlerinde terennüm etmiştir. Aşk sarhoşluğu yaşayıp zahire göre İslami çizginin dışına çıkan sufileri hafifçe eleştirmiştir. Vahdet-i vücut felsefesi işlenirken oldukça dikkatli bir üslup sergilenmiştir (Bahadıroğlu 2011: 27-28). Bazı mutasavvıf şairlerde görülen şathiye olarak nitelendirilebilecek şiirlere Divan’da rastlanmaz. Mutasavvıf şahsiyetine uygun olarak arifane şiirler eserde yer alır (Azamat 2012: 283). 

Üftâde Divan'ı üzerine bugüne kadar birçok çalışma yapılmıştır. Bursalı Mehmed Tahir Efendi, Divan’ı 1328/1910 yılında matbu olarak bastırarak eser üzerindeki ilk çalışmayı yapmıştır. Mustafa Bahadıroğlu eseri Latin alfabesine aktararak 1995 ve 2011 yıllarında yayımlamıştır. 2012 yılında Arzu Meral, Dîvân-ı Hazret-i Üftâde başlıklı çalışmasında yeni harflerle eserin metnini hazırlamıştır. Mustafa Güneş, Bursalı Üftâde, Dîvân-ı İlâhiyat başlıklı çalışmasını 2020 yılında gerçekleştirmiştir. Tuğrul Çağrı Toysal, eserin transkripsiyonlu metnini hazırlayıp dil çalışması gerçekleştirdiği yüksek lisans tezini 2009 yılında hazırlamıştır. Eserin yurtdışında da çeşitli yayınları söz konusudur. Paul Ballanfat, Paris’te 2002’de Le divan Hazret-i Pir Üftâde başlıklı bir çalışma yaparak eserin metnini Fransızca olarak neşretmiştir. Angelo Culme-Seymour, Paul Ballanfat’ın çevirisini The Nightingale in the Garden of Lover ismiyle 2005 yılında İngilizceye çevirmiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Üftâde, Mehmed Muhyiddin”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/uftade-mehmed-muhyiddin