Asıl adı Mehmed olan Şuhûdî mahlaslı şairin şiirlerini içeren eseri. Yazma nüshadaki şiirler klasik divan tertibine uygun olarak düzenlenmemiştir. Dîvân, hece harfleri dikkate alınarak oluşturulmuş Defter-i Evvel, Defter-i Sânî ve Defter-i Sâlis adlı üç ayrı defterden oluşmaktadır. İlk defterde müsemmen, müseddes, muhammes, murabba, mersiye ve kasideler yer almaktadır. Bu şiirlerin bazısı Arapça ve Farsçadır. Ayrıca 23 tane gazel vardır. İkinci defter 114 şiirden ve üçüncü defter 245 gazelden oluşmaktadır (Eğri 1989: 15-16).

Bir şeyh olması sebebiyle kaleme aldığı şiirlerde tasavvufi ögeler öne çıkar. Dîvân’daki şiirlerin üçte birini münacat ve naat türündeki şiirler meydana getirmiştir. Diğer şiirlerinde de dinî ve tasavvufi unsurlar görülür. Mutasavvıf bir şair olarak şiirlerinde lirizm eksik değildir. İlahi aşka engel olan her şeyi yok edip kedere gark olmak isteği şiirlerinde terennüm edilmiştir. Eserde İslam tarihi şahsiyetlerine, mitolojik ve efsanevi aşk kahramanlarına yer verilmiştir. Celâl Çelebi’nin gazelini tesdis, Nizâmî Çelebi’nin şiirini tesmin ve Hayâlî Bey’in (ö. 1557) gazelini ise tahmis etmiştir (Eğri 1989: 10-13).

İki nüshası bilinen Şuhûdî Dîvânı  üzerine  Sadettin Eğri tarafından yüksek lisans çalışması yapılmıştır (1989). Eğri çalışmasında Şeyh Mehmed Efendi hayatı, edebî kişiliği hakkında bilgi verdikten sonra iki nüshayı karşılaştırarak Defter-i Sâlis’teki gazellerin transkripsiyonlu metnini hazırlamıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Şuhûdî, Şeyh Mehmed Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/suhudi-seyh-mehmed-efendi