Şeyhülislâm Yahyâ Efendi’nin en önemli eseri. Yahyâ Efendi’nin mensur bazı eserleri varsa da ona asıl şöhretini Dîvân’ındaki şiirleri kazandırmıştır. Dîvân, İbnülemin M. Kemal İnal’ın başkanlığındaki bir ekip tarafından baskıya hazırlanarak eski harflerle ilk kez 1916’da yayımlanmıştır. Bu baskıda nüsha farkları verilmiş olmakla birlikte hangi nüshaların tarandığı ve farkların hangi nüshalara ait olduğu belirtilmemiştir. Eserin başında İbnülemin M. Kemal İnal’ın şairin hayatıyla ilgili 62 sayfalık bir de giriş yazısı bulunmaktadır. 1 na’t, Sultan Osman ve Hâce Efendi adlarına birer medhiyye, 1 sakinâme, Sultan Murad’ın oğlunun doğumu için yazılmış bir medhiyye, Sultan IV. Murad’ın gazeline 1 tahmis, 349 gazel, 3 tarih, 24 kıta, 4 rubai, 47 müfredden oluşan bu baskı oldukça sağlam olmasına rağmen nispeten eksiktir. Ardından Hasan Kavruk 1980 yılında Ankara Üniversitesi’nde yüksek lisans tezi olarak hazırladığı Şeyhülislâm Yahyâ Dîvânı’nı, 2001 yılında Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları’ndan kitaplaştırmıştır. Hasan Kavruk tarafından hazırlanan karşılaştırmalı metin, 1 na’t, Sultan Osman ve Hâce Efendilere birer kaside, 1 Sakinâme, Sultan IV. Murad’ın şehzadesi adına 1 kaside, Sultan IV. Murad adına yazılmış 2 kaside, Sultan Murad’ın bir gazeline tahmis, 450 gazel, 16 tarih, 11 kıt’a, 4 rubai, 16 nazm ve 64 beyitten ibarettir. 1995’te ise Rekin Ertem’in hazırladığı Şeyhülislâm Yahyâ Divânı, Akçağ Yayınları tarafından neşredilmiştir. Bu neşirde de 1 na’t, Sultan Osman ve Hâce Efendilere birer kaside, 1 Sakinâme, Sultan IV. Murad’ın şehzâdesi adına 1 kaside, Sultan IV. Murad adına yazılmış 2 kaside, Sultan Murad’ın bir gazeline tahmis, 452 gazel, 24 tarih, 51 kıt’a, 10 rubai, 140 müfred bulunmakta ve çalışmanın sonunda da Dîvân’ın yazar tarafından tespit edilen güvenilir bir nüshasının tıpkıbasımına yer verilmektedir. Son olarak Hasan Kavruk tarafından daha evvel neşredilen Dîvân, gözden geçirilerek e-kitap şeklinde araştırmacıların istifadesine sunulmuştur.

Dîvân’ı incelendiğinde Şeyhülislâm Yahyâ Efendi’nin şiirlerinde sade ve yalın bir dil kullanmış olduğu görülür. Son derece akıcı, lirik bir anlatıma sahip Yahyâ Efendi’nin bilhassa gazellerinde yabancı kelimelerden ziyade İstanbul Türkçesini tercih ettiği, Arapça ve Farsça tamlamalara fazla rağbet göstermediği, bunun yanında Türkçe deyim ve atasözlerine bolca yer vererek şiirinin daha anlaşılır olmasına gayret ettiği söylenebilir. Ayrıca, Yahyâ Efendi’nin gazellerinde bir hayli arkaik kelime kullandığı da görülmektedir. O, tam manasıyla bir gazel üstadıdır. Öyle ki Yahyâ’nın gazel vadisindeki bu ustalığı sonraki yüzyıllarda da takdir görmüş, on sekizinci yüzyılda Nedîm (ö. 1143/1730) gibi büyük bir şair; "Nef’î vâdi-i kasâ’idde suhan-perdâzdur/Olamaz ammâ gazelde Bâkî vü Yahyâ gibi" beytiyle onun bu başarısını âdeta tescillemiştir.

Dîvân’ın en dikkat çekici yanı, şairin şeyhülislâm olmasına rağmen dinî konulara yok denecek kadar az yer vermesi, buna mukabil aşk, şarap, saki ve meyhaneden mütemadiyen söz etmesidir. Eserde, E. J. Wilkinson Gibb’in “Türkçe yazılan sakinâmelerin en güzeli” olarak altını çizdiği 77 beyitlik bir Sâkî-nâme’si bulunur. Bu durum Yahyâ Efendi’nin olgun, hoşgörülü, açık fikirli bir din adamı olması ile izah olunabilir. Mutasavvıf bir şair olmamasına rağmen devrin usulüne uyarak tasavvufi şiirler de söylemiştir. Edirne ve İstanbul’a dair gazelleri, İstanbul’un güzelliklerinden ve bilhassa Atmeydanı’ndan bahseden, bayramları tasvir eden beyitleri ise onun sosyal hayatı ve mahallî unsurları şiirine ne denli ustalıkla tatbik ettiğinin kanıtlarıdır. Yahyâ Efendi, mahallî unsurları şiire yerleştirme hususunda âdeta Nedîm’e öncülük etmiştir. Tabiata da şiirlerinde değinmeyi ihmal etmeyen Yahyâ Efendi’nin Dîvân’ında, baharı, kışı, hazanı, nevruzu konu edinen manzumeler hayli yer tutar. Rubai vezniyle gazel yazan ender şairlerimizden olan Yahyâ Efendi’nin şiirlerindeki teknik mükemmellik, aruzu kullanımındaki rahatlık, tabiilik hemen kendini hissettirir. Çağına göre oldukça sade bir Türkçeyle yazdığı hâlde vezin kusurlarına fazla rastlanmaması şiirdeki ustalığının bir diğer yönüdür. Redif kullanmayı seven Yahyâ Efendi’nin genellikle tam kafiye, nadiren yarım kafiye kullanarak şiirlerinde ahengi çok rahat sağladığı görülür. Şairin gazellerinin bazıları bestelenmiştir.

Dîvân’ın sadece İstanbul kütüphanelerinde yirmi beşten fazla yazma nüshası bulunmaktadır. Diğer yurt içi ve yurt dışı kütüphanelerdeki nüshalarla bu sayının altmışın üzerine çıktığı görülür.

Hakkında pek çok lisans ve lisansüstü seviyede tez hazırlanan, bilimsel makale ve bildirilere konu olan Şeyhülislâm Yahyâ Efendi’nin Dîvân’ı H. Necati Demirtaş (2016) tarafından şerh edilmiştir. Eser Süleyman Solmaz (2015) ve  Elçin İbrahimov (2019) tarafından incelenmiş ve neşredilmiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Şeyhülislâm Yahyâ. ” Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/seyhulislam-yahya