Şeyhî mahlasını kullanan Yûsuf Sinâneddîn'in şiirlerini içeren eseri. Tespit edilebilen 17 nüshası bulunan eser hakkında yapılan çalışmaya göre Dîvân içinde 15 kasîde, 4 terci-bend, 2 terkîb-bend, 1 mesnevî, 2 müstezâd ve 204 gazel bulunmaktadır. Bu hâliyle eser, orta hacimde bir divan görüntüsü çizmektedir (Biltekin 2018). 

Anadolu'da Ahmedî ve Ahmed-i Dâ'î gibi şairlerin divanlarıyla birlikte meydana getirilmiş en eski  divanlardan olan eserde yer alan kasidelerin 2'si tevhid, 2'si münacat, 1'i naat türünde yazılmış olup kasidelerin beyit sayıları 15 ile 61 arasında değişmektedir. Terkib-bendlerden biri II. Murâd (sal. 1421-1444) övgüsünde 10 beyitlik 7 bentten oluşmakta, ikincisi Çelebi Mehmed (sal. 1413-1421) övgüsünde 12 beyitlik 5 bent ihtiva etmektedir. Terci-bendlerin ilki Hüsrev ü Şîrîn'de yer alan 10 beyitlik 7 bentten oluşan bir şiirdir. İkincisi Germiyanoğlu II. Ya'kûb'un (sal. 1387-1390, 1402-1411, 1413-1428) övgüsünde 8 beyitlik 7 bent, üçüncüsü  II. Ya'kûb'un ölümü üzerine yazılan 10 beyitlik 5 bent, sonuncusu ise Çelebi Mehmed'in ölümü üzerine yazılan 11 beyitlik 5 bentten oluşmaktadır.  Metinde bulunan -ve Hüsrev ü Şîrîn'de de yer alan-  yegâne mesnevide şiirde padişaha adalet, cömertlik ve şeriat kurallarının uygulanması da önerilerek nasihat edilmektedir. Gazeller kısmında bulunan şiirler genellikle 5 ile 10 beyit arasında uzunluğa sahiptirler. Bunların en çok 7 beyitten müteşekkil şiirler olduğu görülmektedir. 25 gazel ise Şeyhî'nin Hüsrev ü Şîrîn'de de yer verdiği gazellerdir. Şairin gazeller kısmındaki şiirlerinden 8'inde mahlas kullanmadığı görülmektedir. 

Eser üzerinde yapılan çalışmada Şeyhî'nin 17 gazelinin aynı dönem şairlerinden olan Ahmed-i Dâ'î Dîvânı'nda da neredeyse aynıyla yer aldığı tespit edilmiş, bunların Şeyhî'ye ait olma ihtimalinin daha muhtemel olduğu ifade edilmiştir (Biltekin 2003: CIV). Şeyhî'nin Dîvân'ında en çok kullandığı kalıp "mef'ûlü fâ'ilâtü mefâ'îlü fâ'ilün" kalıbı olup 47 yerde bu kalıba tesadüf edilmektedir. Eser teknik bakımdan incelendiğinde zaman zaman imale ve zihaf gibi kusurlara rastlandığı söylenebilir, ancak bu, şairin yaşadığı dönem metinlerde sıklıkla rastlanan bir durumdur.

Şairin tevhidlerinde şiire hakimiyeti dikkat çekmekte, münacatında tevhidlerdeki kadar başarılı olmadığı görülmektedir. Na'tında miraç mucizesiyle Hz. Muhammed'in seçkin bir peygamber olduğu vurgulanmaktadır (İspir 2008:124). Şeyhî'nin kasidelerinde fahriye yaptığı beyit sayısı oldukça azdır. Bu beyitlerde kendi hikmeti, ilmi ve irfanıyla övünmektedir. Şiirini bir cevhere, sözlerini ise ırmağa benzetmektedir (İspir 2011: 70). Şeyhî'nin gazellerine âşıkâne ve rindâne bir üslûp hakimdir. Bu tarz şiirlerinde tasavvufu kuru bir şekilde işlememiştir. Vahdet, kesret, tecelli, seyr, fenâ, bekâ, yakîn, zikr, ihlâs, keşf, kerâmet, sır, gayb, melâmet gibi kavramları kullanmıştır. Gazellerde dinî bilgisinin kuvvetli olduğu anlaşılmaktadır. Ona göre Allah âşığın kalbinde, maşuğun yüz ve dudağında tecelli etmektedir (Cankurt 2014: 347). Dîvân'da Şeyhî'nin şiirle ilgili düşüncelerine de yer verdiği görülmektedir. O şiirin "gönülden söylenmesi; gönlün tercümanı olması; dertleri dile getirmesi; güzelliği açıklaması; hüznü gidermesi; muhabbeti arttırması; huzur vermesi; kısa, öz ve hayırlı olması; meclisi şevke getirmesi; sevgilinin vasıflarını anlatması" gerekliliğinden bahsetmektedir (Kaplan ve Kıyçak 2014: 617). Sosyal hayatın bir çok unsuru yanında bir tabip olması sebebiyle şair Dîvân'da âmâlık, sebel, hafakan ve yarakan, şaşılık, baş ağrısı gibi hastalıkları kullanmış; sürme, şerbet, merhem, panzehir gibi tedavi yöntemlerine yer vermiştir (Kocabaş 2019: 171-181; Günan 2018: 301-322). Şeyhî yazdığı şiirlerde hayal gücünün kuvvetini yansıtmayı başarmıştır. Etkilendiği şairler arasında Ahmedî ve Nesîmî göze çarpmakta, etkilediği ve ona nazire yazan şairler arasında ise Ahmed Paşa, Bâkî, Fuzûlî, Atâyî, Muhibbî  gibi bir çok şair bulunmaktadır. Şairin sadece Osmanlı sahasında değil Mısır-Memluk sahasında da tesiri olduğu görülmektedir (Cankurt 2014: 347).

Eski harflerle baskısı da bulunan Şeyhî Dîvânı (1291) üzerinde Ali Nihad Tarlan bir inceleme yapmış (1964), ayrıca Millet Kütüphanesi nüshası üzerinden nüshanın tıpkıbasımını ve nüsha farkları ile tarama sözlüğünü neşretmiştir (1942). Mustafa İsen ve Cemâl Kurnaz eseri Latin harflerine aktararak yayımlamışlardır (1990). Halit Biltekin ise Dîvân'ın tenkitli metnini doktora tezi olarak hazırlamış (2003), bu çalışma güncellenerek e-kitap olarak neşredilmiştir (2018). Ayrıca eserdeki sosyal hayat (Kocabaş 2019) ve tıbbî unsurlara (Günan 2018) dair yüksek lisans tezleri de yapılmıştır.

Şairin biyografisi için bk. "Şeyhî, Yûsuf Sinâneddîn". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/seyhi-yusuf-sinaneddin