18. yüzyıl şairi Sâfî’nin şiirlerini ihtiva eden eseri. Şairin tespit edilen tek eseri mürettep Dîvân’ıdır. Şair, eserini Uşak’ta bir kış mevsiminde, altmış günde tertiplediğini ifade eder. Dîvân’ının oluşmasında ilk ilham kaynağı Şevket-i Buharî’dir. Şair, Dîvân’ında Şevket’in adını sık sık anarken bazı hayalleri Şevket’in etkisi ile şiirine kattığını belirtir. İşrâkîlik’in etkisi altındaki şair, bu ekole dair fikirlerini hemen bütün şiirlerinde ifade eder. Dîvân’ını bu ekolün kurucusu Sühreverdî’nin Hikmetü’l-İşrâk adlı eseriyle bir tutar (Ercan 2014: 39-40). Dîvân’da Sâfî mahlasını kullanmakla birlikte bu mahlasın Safiyullâh’tan (Hz. Âdem) miras kaldığını belirtir. Ayrıca ikinci bir Divan’ı daha olup orada “Ferîdûn” mahlasını kullandığını söyler (Ercan 2014: 11). Dîvân’ın Millî Kütüphane, Yz, FB / 245 ve Millî Kütüphane, Yz, A / 8870'da kayıtlı olan iki nüshası bulunmaktadır. Sâfî Dîvânı; 17 kaside (1’i Arapça), 1 terkib-bend, 2 terci’-bend, 7 tahmis, 9 müseddes, 3 muhammes, 3 müstezâd, 1 murabba, 287 gazel (1’i elif-name, 1’i Arapça), 1 kıt’a, 3 muamma ve 4 rubaiden müteşekkildir. Şiirleri dış dünyayı anlatmaktan uzak, iç dünyaya dönük, geniş hayaller ve mübalağalarla bezelidir. Genişletilmiş tamlamalar ve birleşik yapılarla sözü azaltma çabası; üçlü, dörtlü, beşli ve altılı tamlamalarla şiire anlam derinliği ve zenginliği katması; izâfet-i maklûb ya da izâfet-i maktû‘larla sözü kısaltma isteği; yeni kelime ve terkip arayışları; konuşma diline yer vermesi; alışılmamış bağdaştırmaların çokluğu; çeşitli usullerle oluşturduğu üslûb-ı muâdeleler Sebk-i Hindî’yi takip ettiğini göstermektedir (Ercan, 2014: 598). 

Sâfî Dîvânı Özlem Ercan tarafından yayımlanmıştır (2014).

Şairin biyografisi için bk. "Sâfî". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/safi