17. yüzyıl şairlerinden Sabrî Mehmed Şerif Efendi’nin şiirlerini topladığı eseri. Eser, 1296/1878 tarihinde eski harflerle neşredilmiştir, fakat bu yayında Sabrî’nin bütün şiirlerine yer verilmemiştir. Mehmet Korkut Çeçen'in doktora tezi olarak hazırladığı Sabrî Divânı’nda 21 kaside, 1 mesnevi, 6 müseddes, 7 tarih, 210 gazel, 3 kıta, 9 nazm, 41 matla ve 10 müfred bulunmaktadır. Geleneğin aksine Sabrî Divanı, tevhid, münâcât ve na'tlerle değil, doğrudan devrin sultanı IV. Murad ve ileri gelen devlet adamlarına methiyelerle başlamıştır.

Sabrî, bilhassa kaside ve gazelleriyle ünlenmiş bir şairdir. Nef’î çizgisinde orijinal kasideler, âşıkâne ve rindâne gazeller söylemiştir. Kasidelerde terkipli ve ağır bir dil benimsemiş, gazellerde ise daha sade ve akıcı bir Türkçe kullanmıştır. Şiirleri gerçek hayatla iç içedir. Böylece onun şiirlerinde devrin yaşamından dikkat çekici izler yakalamak mümkündür. Yine bu doğrultuda halk söyleyişlerine, atasözleri ve deyimlere, devrin zevk ve beğenisini yansıtan unsurlara yer vermiştir. Sabrî'nin gazellerinde Hind üslubunun bazı özelliklerini şiirlerine yansıtır. Döneminin önemli sanat anlayışlarından hikemî tarzın etkisi ise birkaç şiir ve bazı söyleyişlerle sınırlıdır. Âlim kimliğine de sahip olan şairin eserinde tasavvufa dair mefhumlara, ayet, hadis ve dinî kıssalara yer verdiği görülür.

Sabrî Divânı üzerine bir yüksek lisans (Yılmaz 2010), bir de doktora tezi (Çeçen 2010) hazırlanmıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Sabrî, Mehmed Şerîf”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sabri-mehmed-serif