17. yüzyıl Mevlevî şairi Gelibolulu Ağazâde Muhammed Sâbir Pârsâ’nın en önemli eseridir. Mevcut 5 yazma nüshası karşılaştırılarak yapılan metin neşrine göre (Yoldaş 2005), Sâbir Pârsâ Dîvânı’nda toplam 7 kaside, 11 tarih, 3 musammat, 215 gazel, 7 kıt’a, 18 matla, 59 rubaî yer almaktadır. Eser, 1579 beyti Türkçe, 275 beyti Farsça ve bir beyti Arapça olmak üzere toplam 1855 beyit tutarında mürettep bir dîvândır. Dîvân, Farsça bir tevhid manzumesi ile başlar. Bu şiiri Türkçe bir na’t takip eder. Sonra Mevlânâ, Ağa-zâde Muhammed Efendi ve Musahib Mustafa Paşa’ya birer, Merzifonlu Kara Mustafa Paşa’ya iki medhiye yer alır. Musahib Paşa hakkındaki kasidede, Paşanın, Padişah IV. Mehmet’in kızı Hadice Sultan ile 1086/1675’de yapılan düğünü konu edilmiştir. Tarih manzumeleri sırasıyla, Sultan IV. Mehmed’in oğlu şehzâde Mustafa’nın doğumu, Uyvar Kalesi’nin fethi, Sultan IV. Mehmed’in de bizzat katıldığı Lehistan seferi ve Kamaniçe Kalesi’nin fethi, Şehzâde Mustafa’nın sünnet düğünü, Veziriazam Fâzıl Ahmet Paşa’nın Kandiye Kalesi’ni fethi, Merzifonlu Kara Mustafa Paşa’nın Çehrin Kalesi’ni fethi, Çatalcalı Ali Efendi'nin şeyhülislâm olması hakkındadır. Daha sonra 1069/1658-9 yılında meydana gelen büyük bir deprem hakkında Arapça, Farsça ve Türkçe birer beyit ve 5 bendlik mütekerrir müseddes yer almaktadır (Yoldaş 2013). Musammatlar bölümünde, Sâbir’in, Ağa-zâde Muhammed Efendi’nin gazeline yazdığı 7 bendlik bir tahmis, Hâletî’nin ve Feyzî’nin matla beyitlerinin nakarat olarak kullanıldığı 5’er bendlik iki mütekerrir müseddes bulunmaktadır. Musammatlardan sonra yer alan gazeller bölümünde 40’ı Farsça, 175’i Türkçe 215 gazel vardır. Biri Arapça 7 kıt’a, biri Farsça 18 matla’, ikisi Farsça 59 rubaî ile eser sona erer. 

Sâbir’in asıl edebî şahsiyetini yansıtan manzumeleri gazelleridir. Dîvân’da 40’ı Farsça, 215 gazel bulunmaktadır. Gazelleri genellikle 5 beyitliktir. Âşıkâne ve rindâne tarzda da oldukça başarılı örnekler veren Sâbir’in gazellerinde, daha çok tasavvufun, hikmet ve Hind üslûbunun etkisi hissedilir. Sâbir’in dikkati çeken özgün yanı; şiirde mazmun olarak çeşitli mantık terimlerini kullanmasıdır. Şair, kasidelerinde, musammatlarında ve gazellerinde devrindeki sosyal bozukluklara işaret etmiştir. Dîvân’ında 46 Farsça şiir bulunan Sâbir’in Türkçe şiirlerinde de Farsçanın etkisi görülür. Yer yer, uzun zincirleme tamlamalar ahengi bozmaktadır. Fakat cümlelerinin sözdizimi yönünden sağlamlığı nedeniyle, açık ve anlaşılır bir dili vardır. Atasözü ve deyimlere az rastlanır. Eserde şairin Mevlânâ ve amcası Ağa-zâde Muhammed Efendi’ye medhiye ve bir gazeline tahmis yazması, Farsça şiirlerinde Urfî, Feyzî ve Hâfız’a, Türkçe şiirlerinde de Nâbî, Hâletî ve Mezâkî’ye nazireler bulunması, Sâbir’in üzerinde bu şairlerin etkisini göstermektedir.

Karşılaştırmalı metin neşrinden (Yoldaş 2005) başka eser hakkında bir de yüksek lisans tezi yapılmıştır (Duru 1994).

Şairin biyografisi için bk. “Sâbir Pârsâ, Ağa-zâde Sâbir Pârsâ Muhammed Efendi, Pârsâ Sâbir Muhammed Dede”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sabir-parsa-agazade-sabir-parsa