Bursalı Rahmî’nin şiirlerini ihtiva eden eseri. Yaşadığı dönemde yazılmış tezkirelerde, şairin şiirlerinden övgüyle söz edilmekle, kimi zaman diğer eserlerinin adı verilmekle birlikte, divanı olduğuna dair hiçbir kayıt yoktur. Rahmî’nin yaşadığı devirde yazılan bu tezkirelerde divanından bahsedilmemesi, onun muhtemelen yaşarken divanını toplayamadığını göstermektedir. Şairin Dîvân'ından ilk olarak XVII. yüzyılın başında yazılan Kaf-zâde Fâizî’nin Zübdetü’l-Eş’âr isimli tezkiresinde bahsedilmektedir. Fâizî, “bu ebyât divanından intihâb olındı” diyerek şairin bir divanı olduğunu haber vermektedir (Kaf-zâde Fâizî yazma: 45b). Şairin divanından söz eden diğer bir önemli kaynak da yine XVII. yüzyılda Kâtip Çelebi tarafından kaleme alınmış olan Keşfü’z-Zünûn’dur. Bu eserde Rahmî’nin Türkçe bir divanı olduğu açıkça zikredilmektedir. Aynı kayıtlar, Bağdatlı İsmail Paşa’nın Îzâhu’l-Meknûn ve Hediyyetü’l-Ârifîn isimli eserlerinde de bulunmaktadır (Kâtib Çelebi 1992: 1/789, Bağdatlı İsmail Paşa 1992: 3/504, Bağdatlı İsmail Paşa 1992: 6/249-250). Bu ifadelerden Rahmî Dîvânı’nın XVII. yüzyılda tertip edildiği ya da ortaya çıktığı anlaşılmaktadır. Ancak daha sonra kaleme alınan Kâmûsu’l-A’lâm, Osmanlı Müellifleri, Sicill-i Osmânî ve Tuhfe-i Nâilî gibi biyografik kaynaklarda divandan söz edilmemesi adı geçen divanın belki de daha sonra ortadan kaybolduğunu göstermektedir. Bunlardan başka Cumhuriyet döneminde yapılmış çalışmalarda da Rahmî’nin divanından pek bahsedilmez. Diğer taraftan özellikle yurt dışında hazırlanan bazı yazma eser kataloglarında Dîvân-ı Rahmî isimli eserlere rastlanmakta ve bu divanlardan bazıları Bursalı Rahmî’ye aitmiş gibi gösterilmektedir. Ancak metinleri incelendiğinde bu divanların Bursalı Rahmî’ye değil, umumiyetle Kırımlı Rahmî’ye ait olduğu anlaşılmaktadır.

Bursalı Rahmî Divanı’nın bugün itibariyle bilinen tek yazma nüshası, Ankara Millî Kütüphane yazmaları arasında, A 6803/1 numarada bulunmaktadır. Bursalı Rahmî’nin Divan’ı çok hacimli bir divan değildir. Eserde; 13 kaside, 3 kıt’a, 1 on beşli musammat, 1 on dörtlü musammat, 1 terkib-bent, 1 müsemmen, 5 müseddes, 7 tesdis, 2 muhammes, 16 tahmis, 1 murabba, 245 Gazel, 1 rubai, 8 matla, 4 müfret olmak üzere toplam 308 manzume bulunmaktadır. Anlaşıldığı üzere Bursalı Rahmî Dîvânı kaside, musammat, kıt’a, gazel, rubai gibi farklı nazım şekillerini içerse de gazel ağırlıklı bir eserdir. Divan’ın yaklaşık % 80’inin gazel olduğu görülmektedir. Gazelin ardından tahmis ve kaside nazım şekillerinin Dîvân’da çok kullanıldıkları ortaya çıkmıştır.

Rahmî, uzunluğu 27 beyitle 51 beyit arasında değişen kasidelerini Kanuni Sultan Süleyman, Sultan II. Selim, Celal Bey ve Nişânî gibi devlet adamlarına sunmuştur. Rahmî’nin kasidelerinin genel itibariyle, oldukça sanatkârane ve zarîf bir üslupla söylenmiş oldukları görülmektedir. Kasidelerde bol bol tabiat tasvirlerine başvurulmuş, edebî sanatlar ve sosyal hayat unsurları sıkça kullanılmıştır. Rahmî; Sihrî, Yahya Bey, Ahmet Paşa, İshak Çelebi ve Necatî Bey’in birer gazelini/beytini tesdis etmiş, ayrıca Hayalî’nin 5, Necatî’nin 3, Muhibbî’nin 3, Ahmet Paşa, Yahya Bey, Celal-zade Salih, Selimî ve Seyyid’in birer gazelini tahmis etmiştir. Bunlar değerlendirildiğinde Rahmî’nin en fazla Hayalî ve Necatî’den etkilendiği anlaşılmaktadır. Ayrıca Rahmî, Kanuni’nin öldürttüğü Şehzade Mustafa için de terkib-bent nazım şekliyle bir mersiye kaleme almıştır. Rahmî Divanı’nın en sanatkârane bölümü olan gazeller kısmındaki şiirlerin çoğunlukla ince hayaller ve edebî sanatlarla bezenmiş ve özenilerek söylenmiş olduğu görülmektedir.  Büyük bir kısmı 5 beyit olan gazellerin % 85’inde aşk konusu işlenmiştir. Bu aşkın beşerî, platonik ve İlahî olmak üzere farklı şekillerde işlendiği görülmektedir.

Genel olarak Rahmî Divanı’nda en fazla işlenen konular; aşk, methiye ve tasavvuftur. Doğuştan yetenekli bir şair olduğu anlaşılan Bursalı Rahmî'nin Divan'ındaki şiirlerde bol bol kullandığı deyimlerin de yardımıyla Türkçeyi başarıyla kullandığı, ince ve renkli hayallerle, edebi sanatlarla şiirlerini süslediği, sosyal hayat ve tabiattan ilhamla güzel söyleyişler yakaladığı rahatlıkla söylenebilir.

Bursalı Rahmî’nin şiirleri üzerine önce, mecmualardan hareketle Ali Nihad Tarlan (1948) ve Sabahattin Küçük (1993) tarafından birer makale yazılmış ve şairin bazı şiirleri yayınlanmıştır. Ardından mecmualardan toplanan şiirlerden hareketle Turan Boranoğlu (1997) tarafından divanın tahlili yapılmış, Fatih Tığlı (2006) da konuyla ilgili bir yüksek lisans tezi hazırlamıştır. Mustafa Erdoğan önce yazma divan nüshasını tanıtan bir makale yazmış (2007), daha sonra da yazma divandaki şiirleri mecmualardan topladığı şiirlerle birleştirerek Bursalı Rahmi ve Divanı isimli kitabı incelemesiyle birlikte yayınlamıştır (2011). Aynı kitabın metin bölümü bilahare T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından e-kitap olarak da yayınlanmıştır (2012, 2017).

Şairin biyografisi için bk. "Rahmî, Bursalı Pîr Mehmed". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/rahmi-bursali-pir-mehmed