Kırımlı Mustafa Rahmî Efendi’nin (d. ?/? – ö. 1165/1752) şiirlerini ihtiva eden eser. Dîvân’da 20 kaside (biri Farsça), 142 gazel (biri Farsça), 22 kıta, 6 rubai, 21 matla, geneli kıta olmak üzere farklı nazım biçimleriyle yazılmış 117 tarih manzumesi (ikisi Arapça, dördü Farsça, biri mülemma) ve 4 lugaz bulunmaktadır (Elmas 1997: VIII; Öztürk 2012: 243). Rahmî Dîvânı, mürettep bir divandır. Dîvân’daki “Mevlânâ” redifli kaside Mevlânâ’nın çeşitli yönleriyle övüldüğü 10 beyitlik bir medhiyyedir. Eserin en hacimli bölümünü ise gazeller ve tarihler oluşturmaktadır. Hakîmâne şiirler yazan şair, gazellerinde redif olarak çoğunlukla Türkçe kelimeleri tercih etmiştir. Dile hâkim olan Rahmî, şiirlerinde söyleyiş gücünü arttırmak amacıyla atasözü ve deyimlere de çok fazla yer vermiştir. Dil ve vezin kullanımında başarılı olan şair, tarih düşürmede de ustadır. Rahmî, bu devirde yaptırılan cami, bahçe ve çeşmeler, devlet yönetiminde terfi eden kişiler ve terfi ettikleri makamlar, kazanılan zaferler, fethedilen kaleler, doğumlar, ölümler, denize indirilen yeni kalyonlar gibi birçok olaya tarih düşürmüştür (Öztürk 2012: 250).

Dîvân’ın Süleymaniye Ktp. (Hamidiye 1094, Yahya Tevfik Efendi 299, Esad Efendi 2640), Millet Ktp. (Ali Emirî Manzum Eserler 167), Bayezid Devlet Ktp 5796, İstanbul Üniversitesi Ktp. (T.523, T.2007), Selim Ağa Ktb. 918 ve Atatürk Üniversitesi Ktp. ASL Koleksiyonunda nüshaları bulunmaktadır (Elmas 1997: XLI). Dîvân üzerine Sevgi Elmas tarafından bir yüksek lisans tezi yapılmıştır (1997).

Şairin biyografisi için bk. “Rahmî, Mustafa Rahmî Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/rahmi-mustafa-rahmi-efendi